ΠΡΟΣΩΠΙΚΗ ΠΙΝΑΚΟΘΗΚΗ ΠΟΡΤΡΑΙΤΩΝ

Ο Μ Α Δ Ι Κ Ο Π Ο Ρ Τ Ρ Α Ι Τ Ο

( ενός ερασιτεχνικού θιάσου)

Στην δεκαετία του 90, μια θεατρική παράσταση αναστάτωσε τον περιορισμένο χώρο

Των θεαμάτων, τηνςμικρομέγαλης ομορφάσχημης πόλης μας.

Μετά την εξαίρετη κυρία του θεάτρου την Μαίρη Βοσταντζή (που όχι μόνο έδωςε ωραίες παρασταςεις ίδρυσε θεατρική σκηνή μα και Σχολή ) τον Γιώργο Αντωνάκη , που προσπάθησε σε μια υπόγεια αποθήκη του Κέντρου, να ανεβάσει νεοελληνικά έργα, με ελάχιστα μέσα ( οικονομικά τεχνικά κ.α.), μια ομάδα ερασιτεχνών , απο τον σύλλογο των δικηγόρων, ανέβηκε στο θεατρικό σανίδι, και ώ της εκπλήξεως…ΕΓΕΝΕΤΟ ΦΩΣ

( ακολουθεί το κείμενο της ΤΟΛΜΗΣ )

ΚΑΙ ΕΓΕΝΕΤΟ ΦΩΣ

Τέλος του φθινοπώρου, με την ευλογία της πρώτης βροχής ακριβώς την 19η Νοεμβρίου, η από χρόνου πολλου αναμενόμενη έκπληξη: πρόκειται για μια θεατρική παράσταση που η φωτίζει την κακόκεφη ομορφάσχημη πόλη μας.

Όπως θα αντιληφθήκατε , αναφερόμαστε στην καλλιτεχνική προσπάθεια τουΔικηγορικού Συλλόγου του Ηρακλείου, που φαίνεται να διαθέτει φιλότεχνο πρόεδρο και τα πιο καλλιεργημενα μέλη, από όλους τους επιστημονικούς και μη συλλόγους. Τρέξατε φίλοι και φί λες να απολαύσετε την παράσταση της πολυθρύλητης “Φαύστας» του πασίγνωστου και κοσμαγάπητου Μέντη, που δίδεται κατ’ αυτάς, στον Θεατρικό Σταθμό του Δήμου Ηρακλείου στο λιμάνι.

Το αληθινό θέατρο είναι ένα γεγονός τοπικό, δικό μας, χωρίς Αθηναϊκές βοήθειες, χωρίς την επαρχιακή “ΕΘΕΚ” με τους ηθοποιούς του παμφάγου κέντρου, που μετακαλούνται τους θερινούς κυρίως μήνες και μας είναι άγνωστοι, ακόμα και όταν “έχουν όνομα».

Ένα δικηγόρος (ο Γιώργος Μαρκόπουλος) που διαθέτει πολλές γνώσεις και εμπειρίες στο θέατρο καθοδήγησε μια εξαιρετικά ευαίσθητη, με ποικίλες ιδιότητες ομάδα για να στηθεί μια παράσταση πλήρης από κάθε άποψη, “ερασιτεχνική» με τη σωστή σημασία αυτής της παρεξηγημένης, από τους άτεγκτους επαγγελματίες , λέξη. Μουσική, χορός, αλλά και σχέδια και κοστούμια και προγράμματα και σκηνικά, όλα δημιουργήθηκαν από αυτήν την φανταστική συντροφιά των συμπολιτών μας που διακονούν τη Θέμιδα και θύουν στην Θυμέλη.

Πολύ δύσκολο να ξεχωρίσεις “διακριθέντας»σε οποιοδήποτε τομέα, σαν μια καλοκουρντισμένη μηχανή, λειτούργησαν όλα τέλεια “ηθοποιοί» και

αντικείμενα, ήχος και φως, όμως μπορούσε να διακρίνει κανείς παντού τη φροντίδα ενός καλλιτέχνη, που σχεδίασε και οργάνωσε κάθε τι με πάθος και μεράκι. Θα πρέπει λοιπόν πρώτα να συγχαρούμε το σκηνοθέτη αυτής της άριστης παράστασης, τον παθιασμένο, ακούραστο Γιώργο Μαρκόπουλο, χωρίς όμως να ξεχάσουμε κανέναν απ’ αυτούς που μόχθησαν για το ανέβασμα αυτού του έργου, που αποτελεί κατά τη γνώμη μας, την πιο σύνθετη, πλήρη τοπική παραγωγή που έγινε τα τελευταία χρόνια από συμπολίτες μας.

Χαρήκαμε το ζεύγος των πρωταγωνιστών , η εξεζη­τημένη φιγούρα της Φαύστας, Ειρήνης Δασκαλάκη, κυριάρ­χησε στη σκηνή, ενώ ο δυστυχής σύζυγος, Μανόλης Τσικαλάς, μας αιφνιδίασε με τα υποκριτικά του προσόντα, το (επιπλαστο) Βάθος του αισθήματος, την επιβλητική του πα­ρουσία. Η μικρή Ρίτσα, Νίκη Μηλολιδάκη, κινήθηκε με άνεση και παιδικότητα, ξεπέρασε ό,τι μπορεί να πε­ ριμέναμε από την πρώτη εμφάνιση μιας ηθοποιού, ήταν η πιο, ίσως, καθαρά μποστική φιγούρα του έρ­γου. Η Ελένη Γούναρη, ικανοποιητική, με άψογη άρθρωση, σκίασε ακόμα και την τέλεια Φαύστα όταν απέδωσε τη σκηνή του τραπεζιού, ενώ η υπη­ρεσία, Κουκουνάκη, είχε άνεση και εκφραστικότη­ τα, ετοιμότητα, υποκριτική ικανότητα και άνετο στιλ.

Η κυρία και ο κύριος Ιατρού, Κατερίνα Δουλγεράκη-Γιάννης Λεβέντης, έπλασαν με πλήρη επάρκεια τους γονείς του νέου, η Μαρίνα Φανιουδάκη, έπαιξε επίσης περισσότερο από ικανοποιητικά,το δεύτερο παιδί που έφαγαν τα κήτη.

Ο παρουσιαστής και ο κλόουν, Γιώργος Κοπιδάκης-Ελένη Μαργκουδάκη, στυλιζαρισμένες μορφές είχαν το κατάλ­ληλο ύφος ο πρώτος και τη σωστή κίνηση η δεύτερη, όπως χρειαζόταν η ανάγνωση του Μποστατζόγλειου δημιουργήματος.

Τέλος τα κοστούμια της Ρένας Κουρουπάκη υπηρέτη­σαν την παράσταση όσο και ίσως περισσότερο από το όμορφο σκηνικό της, ενώ η μουσική του Γιάννη Λεβέντη, συνδύασε λαϊκά κυρίως, μοτίβα τονίζοντας τις καταστάσεις σε κάθε σκηνή.

Δεν πρέπει να ξεχασθεί η συνεισφορά του Γίωργου Λεμπιδάκη με τους επιτυχημένους στίχους της εισαγωγής που συνέθεσε, όπως και τη σημαντική βοήθεια της χορογράφου. και τα παιδιά που χόρεψαν, Κόμη – Κεφαλογιάννη, και ακόμα την υποστήριξη της παράστασης από τον Γιάννη Γιαβρίδη με τις κομμώσεις και το μακι­γιάζ.

ΥΣΤΕΡ/ΦΟ (22.1.2021):

οι σημαντικοί παράγοντες της δημιουργίας της θεατρικής ομάδας ήσαν τρεις,ο ΜιχάληςΦαρσάρης, για πολλά χρόνια προεδρος (τότε)του ζΔικηγορικού Συλλόγου και οργαγνωρτης του εγχειρήματος , ο Γιώργος Μαρκοπουλος, καλλιτεχνικός υπεύθυνος , ο Μανόλης Τςικαλάς ερασιτέχνης ζωγραφος αλλά και στιχουργός, και ( απεδείχθη) με πηγαίο υποκριτικό ταλέντο.

Tρεις ακόμα δικηγόροι, συμπλήρωναν τους απαραίτητους για την παράσταση συντελεστές ,της μουσικής , της σκηνογραφίας αλλά και της έμμετρης εισαγωγής ( παρεμβασης)στο έργο : ο Γιάννης Λεβέντης , που ειχε κάνει μουσικές σπουδές, Η Ρενα Κουρουπάκη που ειχε επιδόσεις στην ζωγραφική( έκθεση ζωγραφικής 2000) κι ο ταλαντούχος στιχουργός Γιώργος Λεμπιδάκης, που από τα γυμνασιακά του χρόνια, είχε δείξει την ποιητική του διάθεση ( εξέδωσε αργότερα ποιητική συλλογή με τίτλο : ΕΣ ΑΓΟΡΑΝ ΠΛΕΙΘΟΥΣΑΝ)

ΣΗΜΕΙΩΣΕΙΣ: (1.2.2021)

Η θεατρική Ομάδα των δικηγόρων ανέβασε πολλά έργα, μετά την προεδρία Μ.Φαρσάρη, με επιτυχία και με ανταπόκριση του μεγάλου θεατρόφιλου κοινού.

Χρησιμοποιήθηκαν και επαγγελματίες , σκηνογράφοι (ζωγράφοι), μουσικοί,χορογράφοι, καμιά όμως ίσως δεν ξεπέρασε την «Φαύστα», από κάθε άποψη.