Ο καλός μας μήνας Αύγουστος (1980-81)

Το καλοκαίρι ήρθε ηρακλειώτικο όπως πάντα.Με βοριάδες επιθετικούς και ερεθιστικές βραδιές, με εύθυμους ιθαγενείς και αίθριους ξένους,με εύκολες ώριμες κυρίες και γυμνόστηθα κορίτσια, με παράξενες επιθυμίες και και τουριστικές επιλογές,με τόσα τριμμένα και γνωστά και άλλα.
Ο καλός μήνας Αύγουστος, ήρθε κι αυτός ως συνήθως, φοράει πάλι καινούρια ρούχα, πολύχρωμα αστραφτερά.και ψηλό καπέλο με κορδέλα μεταξωτή, λαμπερη οδοντοστιχία και μέτωπο με κλαδιά (κίτρινα)
Τίποτα αξιοσημείωτο δηλαδή, το ίδιο τσιγάρο στα χείλη και το άτακτο νήπιο στα πόδια του.
Όμως «ακούγονται» (μυρίζονται) μυρωδιές και πλαταγιάζει την κατακόκκινη(και με βούλες)γλώσσα του γιατί (ως φαίνεται) απολαμβάνει πικάντικες γεύσεις, ευχαριστημένος.
Αναρωτιέμαι μην κάτι ν’ αλλάζει, στην μικρή ομορφάσχημη πόλη μας. Είναι κι αυτός ο επίμονος μαυλιστικός ήχος, που διαχέεται παντού, ανακατεύοντας το παρελθόν, ανεβάζοντας στιγμές χαμένες. Είναι και ένας παράξενος ερωτισμός,που αναδύεται τις πιο ακατάλληλες ώρες ταράζοντας τις λιμνάζουσες αισθήσεις μας.

Από την εφημεριδούλα του Γ.Περτσελάκη «Μουσικώς ΑΓΟΥΣΤΟΣ» 15.8.80
Αλλάζει ο Αύγουστος λοιπόν; τι γίνεται, εξελίσσεται κι αυτός ο πιο δικός μας μήνας;
Προσπάθησα να βάλω τάξη στις σκέψεις μου. Αρίθμησα τους γνωστούς παράγοντες , ίδιοι.
Και τα κόμματα και τα σωματεία και οι συμπολίτες και ο Δήμαρχος και η ενορία.Και τα σπίτια , οι δρόμοι, οι πλατείες , η εμπορομεσιτική κοινότητα μας.Κι ο επίσημος διάσημος ξένος μας, ο αυγουστιάτικος Μάνος Χατζιδάκης ίδιος, παχουλός εριστικός, παιγνιδιάρης.
Ψάχνοντας παντού, παρατήρησα την τούρτα.Πως και δεν την είδα; πως και δεν την πρόσεξα;Υψώνονταν, τεράστια , γιγαντιαία στην πλατεία των λιονταριών, ξεπερνούσε τα πολυώροφα οικοδομήματα, τρυπούσε τα σύννεφα.Κατάλευκη ζαχαρωτή επιφάνεια, με ροζ σαντιγί.
Θα ναι δώρο ομογενούς σκέφτηκα, οι ελληνοαμερικανοί είναι πάντα υπερβολικοί. Πλησιάζοντας διάβασα τα σοκολατένια γράμματα : «Μουσικός Αύγουστος» Ξαφνικά ήρθε στο νου μου ο Μάνος Χ.θυμήθηκα την επικίνδυνη μανία του για γλυκα και τούρτες.
Το θέαμα ήταν απολαυστικό και μεγαλοπρεπές. Ο Δήμαρχος, ευδιάθετος, χαμογελαστ΄ςο , νωχελικός(και γνωστός καλοφαγάς)οι ξένοι κι οι δικοί μας , πασαλειμένοι με με κρέμες και σοκολάτα, έμοιαζαν αποχαυνωμένοι . Μόνο μερικοί μακρυμάλληδες νέοι, στα σκαλιά του Αγίου Μάρκου, συζητούσαν χαμηλόφωνα, όπως πάντα αδιάφοροι. Θα’ρχισαν οι γιορτές , έβγαλα το πρώτο συμπέρασμα…Μα πάλι το ζύγιζα, το καλό γούστο του Μάνου πως άντεξε το μέγεθος και την ποσότητα;Ο Δήμαρχος είναι υπερβολικός, το ήξερα, μα όχι αναίσθητος, ο Περτσελάκης γερμανικής παιδείας κι όχι των άκρων!
Σιγά σιγά ένοιωθα την ένταση να υποχωρεί, η διάθεση μου καλυτέρευε ραγδαία, ισορροπούσα. Η τούρτα δεν φάνταζε πια πανύψηλη, στα σύννεφα, ο όγκος της δεν τρόμαζε, σε λίγο νόμιζαπως ήταν σπιτίσιο γλυκό!
Πλησίασα χωρίς φόβο, να πάρω το κομμάτι μου. ¨Εγραφε, 3ο (πρόγραμμα;)Μάνος Χατζιδάκις,(Ν.Δ.) κατάπια την πρώτη μπουκιά, με δυσκολία
(δημοσίευμα σε λαθρόβιο ανώνυμο, χειρόγραφο, περιοδικάκι την εποχή εκείνη και σχέδιο )