Στεργιογάννης: η θανή στην Κρήτη

Το σάβανο το βάνουνε στον νεκρό κατάσαρκα,γιατί πιστεύουν ότι μόνο με αυτό παρουσιάζεται η ψυχή στο Θεό,μετα από σαράντα μέρες.
Πολλοί το σάβανό τους το έχουν έτοιμο πολύ προτήτερα καιφυλαγμένο στην κασέλα μαζί με μιαν αγκίνια αλλαξά ρούχα από κλωστής.
Αλλά και όσοι δεν τα έχουν έτοιμα τους «ντύνουν απάνω απού τι σάβανο με τα σκολινά(2) ντως ρούχα».
Είναι μεγάλο μιστό(3) σαν δεν έχει κιανείς σάβανο να του χαρίσειςσχετική είναι η έκφραση:»χαρά σε κείνη που θα δώσει σάβανο απού το φασίδι τζη»
Το σάβανο της απάντρευτης «το βγάνουνε από ένα σεντόνι, από τα προυκιά τζη»(4)
-Όσοι πηγαίνουν στα Ιεροσόλυμα οι (Χατζήδες και Χατζίνες) φέρνουν από κει τα σάβανά τους,μαζί φέρνουν και εννιά κεριά, για να τα κάψουν στην παραμονή του λειψάνου τους κια το συγχωρετικό που θα διαβάσει ο παπάς.
άγνωστες λέξεις:
(1)ύφασμα που τυλίγουν τον νεκρό
(2)της σχόλης, επίσημα, εορταστικά
(3)καλή πράξη, που έχει αντίκρυσμα( την ανταπόδοση στον άλλον κόσμο)
(4) προυκιά, προίκα
(Απόσπασμα από το ομώνυμο βιβλίο έκδοση 1960, Ηράκλειο (επιμέλεια Σπανακης Σ Εξώφυλλο Φανουράκης Θ)
κεφάλαιο σελίδας 38