Δον Κιχώτη με νομίζουν
κι ας μην είσαι Δουλτσινέα
κι ας μην έχω και του Σάντσο
την παρέα τη σπουδαία
Σ ‘ ελεεινής μορφής ιππότη
λεν πολλοί πως ομοιάζω
κι ας μην έχω ανεμομύλους
γίγαντες για να τα βάζω
Ορισμένοι φαντασμένοι
με τσαντάκι και κολάρο
κοροϊδεύουνε το γένι
και τη μάρκα που φουμάρω
Άλλοι σκέφτονται πως πάει
πια, δεν τα ‘ χω τετρακόσα
πως φευγάτος τους κοιτάζω
και μιλάω σ ‘ άλλη γλώσσα
Πέρα βράχει δεν με νοιάζει
ότι λένε κι ότι κάνουν
με τα μέτρα που διαθέτουν
όσοι τρέχουν και δεν φτάνουν
ΑΛΚΜΑΝ 