Η ΤΕΧΝΗ ΤΟΥ ΘΕΑΜΑΤΟΣ

στον Γιώργο Μ.

Θέατρο λένε πως είναι
ο πολύπαθος μας βίος
πως φοράμε πάντα μάσκα
κι «εμείς»είμαστε σπανίως

Σκηνικό μοιάζουν τα δέντρα
τα βουνά και τα λαγκάδια
των κυμάτων οι ανθώνες
των σπηλαίων τα σκοτάδια

Παίζουμε μαζί στα σπίτια
και στους δρόμους τις πλατείες
με χαμόγελα στους γάμους
και με δάκρυα στις κηδείες

Απαγγέλλοντας μιλάμε
σαν ηθοποιοί στο δράμα
κι όταν «σώζονται»oi μύθοι
δεν μας περισσεύει κλάμα

Κι όταν η αυλαία πέφτει
σαν υπολινόμαστε όλοι
των υποκριτών αλλάζουν
και των θεατών οι ρόλοι

Και το θαύμα της αγάπης
η λαχτάρα των ερώτων;
-Ψέματα που σβήνουν πάντα
με τ ‘ ανάματα των φώτων!