Έτσι κοιτώ κατοικίδιο χωρίς εγκοπές το γέλιο σου
Έτσι κρατώ επιτήδειο γεμάτο φυγές το πρό-
σωπό σου.
Μακριά κατεβαίνει ποτάμι
κίτρινη λάσπη σημάδια παλιά
εικόνες θολές στη θαλάμη
κάλυκες άχρηστοι παίρνουν φωτιά
Έτσι πετώ χαμηλά χάδια κρυμμένες φωνές στην
πόρτα σου
βαθειά ποντισμένο καράβι
τ’άλμπουρα σπάσανε και το πανί
σεντόνι σχισμένο που ράβει
μνήμης χαμένης η μηχανή
ΑΛΚΜΑΝ 