1963 ΜΙΑ ΦΟΡΑ

Σε περιμένω
δάκρυ βαθύ
σπασμένο τόξο
ποτήρι βουβό
Να σκύψεις το κεφάλι
με όνειρα
και
γαλάζια φτερά ακονισμένα
Να ντυθείς το δέρμα μου
και να πάρεις το πρόσωπό μου
Σε περιμένω
με τραγούδι κρυμμένο
και
πικρό σταυρό στο μέτωπο

μα δε σώνεις πια
στη φλέβα
μπλάβισε
θρόμβος.

μα δε σώνεις πια
μα δε σώνεις πια

Σχολιάστε

Εισάγετε τα παρακάτω στοιχεία ή επιλέξτε ένα εικονίδιο για να συνδεθείτε:

Λογότυπο WordPress.com

Σχολιάζετε χρησιμοποιώντας τον λογαριασμό WordPress.com. Αποσύνδεση /  Αλλαγή )

Φωτογραφία Facebook

Σχολιάζετε χρησιμοποιώντας τον λογαριασμό Facebook. Αποσύνδεση /  Αλλαγή )

Σύνδεση με %s