στίχοι της Κάτιας Κουρουπάκη
Βλέπω πάντα στον ύπνο μου μεγεθυμένα πουλιά,
πουλιά με πλουμιστή δεξιοτεχνία εφόδου.
Τότε γνωρίζω μοναχή καταγωγή τα σύντομα
πετάγματα, αυτά που τα μαραίνουν έπειτα ίσκιοι
και περιστάσεις,στα σκοτεινά του έμβιου νερά,
στα χθόνια μυστικά.
Έτσι ακριβώς όπως τα πόθησαν οι μέρες, οι ήλιοι,
τα δεινά,έτσι ενσαρκώθηκαν στις τρυφερές συνα-
γωγές και πορευτήκαν, ωσότου γίνουν τα κορμιά
αντάξια του θανάτου.
Τώρα μιλώ, τώρα μετέρχομαι τη βάση και το κύμα,
τώρα αναπόδραστα νεκρή τα εύχομαι και τα φθονώ
σαν μνήμες. Νεκρή και στην καρδιά μου ανιχνεύονται
μοίρες περιγελαστικές.
ΑΛΚΜΑΝ 