Αναρωτιέμαι με όλη αυτήν την ψηφιακή επανάσταση, που πρέπει να ομολογήσω, ότι την βρίσκω εξαιρετικά ενδιαφέρουσα, τι θα γίνει με το σώμα μας και με το μυαλό μας. Σήμερα το μυαλό μας χρησιμοποιείται, σε τέτοιο βαθμό περισσότερο από το σώμα, που αν ο Θεός δεν μας έπλασε για να σκεφτόμαστε μόνο και να λύνουμε νοητικά προβλήματα, θα αναθεωρούσε το σχεδιασμό που επέλεξε, για να μας δημιουργήσει.
Αντίβαρο, σχεδόν μοναδικό, στην καθιστική ζωή , μια μακρινή βόλτα με το ποδήλατο. Ξεκινώντας από τη νότια πλευρά του ποταμού μέσα απ’ τους ανώμαλους δρόμους της πόλης, γεμάτης κίνηση, φτάσαμε στο Greenwich. Από κει και μετά, η πόλη ησυχάζει, ο δρόμος γίνεται ποδηλατικός, χωρίς ταξί και κόκκινα λεωφορεία και πηγαίνει παράλληλα με το ποτάμι, δίνοντας την αίσθηση της οδοιπορίας, στον ντόκο ή στο ακρομόλιο, με τη μυρωδιά της θάλασσας, του λιμανιού…
Μετά από τη χερσόνησο, που φιλοξενεί το ενδιαφέρον milenioum Dome ή Ο2 βρίσκουμε το πρώτο αξιοθέατο, την τομή ενός καραβιού.
Τα επόμενα χιλιόμετρα, αναδεικνύουν την μεγάλη επιτυχία του Antony Gormley, που φαίνεται να έχει πάρει εργολαβία, τους περισσότερους δήμους της χώρας αυτής.
Οι άνθρωποι του, κρυμμένοι και φανεροί, φιλοτεχνούν το τοπίο της ενδιαφέρουσας αρχιτεκτονικής. Η πόλη λιγοστεύει και μεγάλες βιομηχανικές μονάδες εμφανίζονται. Τα επόμενα μίλια, είναι ερημικά και απόμακρα, άνθρωποι ελάχιστοι, σποραδικά εμφανίζονται.
Φτάσαμε στην επόμενη πόλη το Erith, μία μικρή και ασήμαντη παροικία. Η αρχιτεκτονική και οι πλατείες, η τέχνη στους δρόμους, τα απρόσωπα σούπερ μάρκετ και εμπορικά κέντρα, επιβεβαιώνουν το ότι βρισκόμαστε ξαφνικά στην επαρχία. Δύσκολο να βρούμε έστω και μια παραδοσιακή παμπ. Αποφασίζουμε, μετά από λίγη ξεκούραση, την επιστροφή, με στόχο fish and chips στο Greenwich.
Ο γυρισμός μου φάνηκε λίγο πιο δύσκολος, μια και τα πόδια μου, παρά τη χαλαρή πορεία, άρχισαν να νοιώθουν την κόπωση. Φτάνοντας πίσω στην πόλη, ένοιωσα μια ευχάριστη και σπάνια, σχεδόν απολαυστική, κούραση. Τελείως ανόμοια με αυτήν μιας μέρας δουλειάς, ακόμα και άθλησης. Μετά από 6 ώρες έχοντας καλύψει 31 μίλια (50km) συνειδητοποιώ ότι όταν πραγματοποιείς τη διαδρομή, με δικές σου δυνάμεις, έχει ξεχωριστή αξία-κι ας είναι πιο κοντά γεωγραφικά, από πολλά ταξίδια, που προγραμματίζουμε.
ΑΛΚΜΑΝ 