Κώστας Αλσάνης : Οι Σίσες—τα πορτακάλια—ο βαρεντζής

Μα σαν έμαθε η Μαυραντώνενα τη χρήση του καλαμιού, σώπασε, είπε «δεν τη νοιάζει» αυτή, «ότι θέλομε , στην κεφαλή τση απάνω» κλπ
Ο Καπετάν Μιχάλης, έκοβε τώρα με το τσαπράζι, λεπτές καλαμένιες σφήνες και τις κάρφωνε , στις δίπλες του πετσιού,στην τρύπα του ρεζερβουάρ. Άρχισε έτσι να γίνεται το πετσί και οι σφήνες ένα στέριο σώμα, συνεχώς ογκούμενο, που συμπίεζε δυνατά ,τα τοιχώματα της τρύπας.Έτσι αφού μπήκαν αναρίθμητες λεπτές σφήνες, το εξέχον μέρος κόπηκε σύριζα και γεμίσαμε δοκιμαστικά το δοχείο με νερό.
-Ανέ αναδακρυώσει μπρε κοπέλι, να μου κόψεις την κεφαλή,είπε ο Καπετάνιος, σου το ‘γγυούμε για 6 μήνες.Ευχαριστημένος για τη νίκη της κρητικής τεχνικής, πήγα στο σπίτι του Καπετάνιου.
Η Γαρεφαλιώ καθισμένη ξάπλα με τα πιτσιρίκια έτοιμα να ξυπνήσουν, μόλις βράσει η ‘όρ(νι)θα».
Η «αξαδέρφη»,να μην μπορεί να βγάλει απ το μυαλό της την ατυχία και από το στόμα της τις χοιρινές μπριτζόλες. Ακριβώς δίπλα της, στην άλλη μεριά του τζακιού, να κρέμεται ένας χοίρος δυο μέτρα και τα αδηφάγα χέρια των μουσαφίρηδων, να κόβουν ότι μπορούν και να το πετούν στα κάρβουνα. Σε λίγο έτοιμη κι η όρ(νι)θα και το ψητό και τα λουκάνικα,αναφέρω τα πιάτα με την μεγαλύτερη κυκλοφορία, γιατί υπήρχαν ακόμη,αμύγδαλα, σταφίδες ρακί!Ανεβοκατέβαιναν τα χέρια,σμίγουν τα πειρούνια στα νόστιμα χοιρινά πισινά.

-Φάε μπρέ και συ Κρουστάλη
-Όη εγώ χορταίνω να σας σε θωρώ
Κουράζεται η γυναίκα να μας σε θωρεί, ξεβιδώνονται οι μασέλες μας, μα το μυαλό μα ςδουλεύει ακόμη, το δικό μου πάρτυ και της ξαφέλφης απ’ότι καταλαβαίνω, από τις δειλές γροθιές τςη στα πορτοκάλια
-Ωρα να πηγαίνουμε, είπα!
-Ε στάσου, και τα πορτακάλια; είπε ο καπετάνιος.
Λαμπύρισαν τα μάτια της ξαδέλφης
-Ναι , ναι τα ξεχάσαμε, είπε.
Η επιδρομή μας στον πορτοκαλεώνα, ήταν έτσι επική και άγρια, που έδωσε τη ευκαιρία στις πορτοκαλιές να καταλάβουν,επί τέλους , την ραδιοφωνική διαφήμιση » Προς Θεού οι Ούνοι – οι Ούνοι κρυφτείτε ! »
Ας είναι καλά η «ευημερία» των αγροτικών πληθυσμών…