Η πιο απερίγραπτη μπουγάτσα του κόσμου

Η μικρομεσαία πόλη μας, πρωτεύουσα νομού αλλά και περιφερείας,έχει την ευτυχία να ναι ανεκτική και ανοικτή και φιλελεύθερη και δημοκρατική και αποτελεί για τους άπειρους φίλους της , ένα(ν) τόπο ευχάριστης διαμονής, θεωρείται τουριστικό θέρετρο, μεγάλης αξίας:γιατί πέραν των φυσικών πλεονεκτημάτων της, συνδυασμός θάλασσας και βουνού, προσφέρει πλήθος πολιτιστικών «προϊόντων»(αρχαιολογικούς τόπους , μουσεία, βιβλιοθήκες) αλλά και υλικών αγαθών(από γαλακτοκομικά μέχρι κεντήματα και βούργιες και βότανα) .
Σημαντικά πρόσωπα, που αντιμετωπίζονται με σεβασμό από όλους μας, είναι οι καθηγητές του ενταύθα εδρεύοντος Πανεπιστημίου, του Κέντρου ερευνών, μερικοί καλλιτέχνες, αυτοδιαφημιζόμενοι συνήθως,πλούσιοι μεγάλοι δεν υπάρχουν(τους απορροφά η πρωτεύουσα)και πέραν των πολιτικών,ανενεργούς (παλαιούς) ή εν ενεργεία(νέους), άλλους διακεκριμένους πολίτες δεν διαθέτει η περιοχή μας.Στους τελευταίους, πιο γνωστά πρόσωπα σε όλους , είναι ο Δήμαρχοι μας,που διατηρούν τον τίτλο και όταν απομακρυνθούν, από την ψηλή καρέκλα τους, που βρίσκεται στο περίφημο μέγαρο της Λότζιας .Ένας από τους τελευταίους Δημάρχους μας, που υπήρξε ο μακροβιότερος σ αυτό το «πόστο»(έτσι ονομάζει ο κόσμος το λειτούργημα που άσκησε)είναι ακόμα εν ζωή και θαλερότατος και εύσωμος και καλός ομιλητής, για όσους έχουν διάθεση να τον ακούσουν.Τον συναντώ στο δρόμο, συνήθως κοντά στο Μεϊντάνι, και είμαι από αυτούς που χαίρονται μια κουβέντα μαζί του, κάτι έχει να σχολιάσει, κάποιο χιούμορ-όχι πάντα αγαθό-χρωματίζει το λόγο του. Προχθές, στην πλατεία των λιονταριών, ήταν φανερά εκνευρισμένος κι έγινα αμέσως αποδέκτης των παραπόνων του, που διατυπωνόταν μεγαλοφώνως.»Δεν είναι κατάσταση αυτή, είμαι ακόμα στόχος κακοηθειών και επιθέσεων κακοβούλων και ανοήτων…»Τι συμβαίνει Δήμαρχε;» ρώτησα με έκδηλη περιέργεια, ήξερα ότι ακόμα για πολλούς, είναι κόκκινο πανί.