ΜΙΚΡΗ ΑΝΘΟΛΟΓΙΑ
Γαμπρέ μου βεργομάλαμα νύφη μου βεργασήμι
ταιριάζετε στην ομορφιά μα και στην καλοσύνη
Απόψε στεφανώνεται αητός την περιστέρα
κι ο ήλιος δεν βασίλεψε γίνεται η νύχτα μέρα
Απόψε στεφανώνεται ο ήλιος το φεγγάρι
κι όλα τ αστέρια τ΄ουρανού θα γίνουνε κουμπάροι
Απόψε παίρνει ο Αυγερινός τη Ροδαυγούλα ταίρι
κι ολα του κόσμου τα καλά η Μοίρα τους θα φέρει
Μην φεύγεις τριαντάφυλλο, λουλούδι του σπιτιου μας
ρόδο μου μοσχομύριστο χαρά του περβολιού μας
Πρόβαλε μάνα του γαμπρού και πεθερά τση νύφης
και κράτα το ροδόσταμο πολύ να τους ραντίσεις
Σήμερα ξεκλωνίζεται βασιλικού κλωνάρι
κι αλλού μεταφυτεύ(γ)εται σε μακρινό κηπάρι
Σήμερα ξεκλωνίζεται στη δάφνης το κλωνάρι
κι αλλου μεταφυτεύ(γ)εται σ αρχοντικο κηπαρι
Τ’αντρόγυνο που γίνηκε χρόνια πολλά να ζήσει
παιδιά κι αμπελοχώραφα κι εγγόνια ν αποκτήσει
Σε τούτο να τ αρχοντικό αγάπη – καλοσύνη
και να ναι καλορρίζικο τ αντρόγυνο που εγίνει
Παίρνω τα ρόδα του Μαγιού τ Απρίλη τα λουλούδια
του ζευγαριού τα στέφανα να πλέξω με τραγούδια
Πετσέτα μόσκο γέμισα κι ήτρεχε απο την ούγια
να μας τηνε χαρύνει ο Θιος τη νύφη την καινούργια
Σηκώσου πετροπέρδικα τίναξε τα φτερά σου
δος τα κλειδια τση μανας σου και πάρε τα δικά σου
Άστρο τσ’ αυγής σου δώσαμε σγουρέ βασιλικέ μου
και βρύση δροσοστάλαχτη να ξεδιψάς υγιέ μου
Ως ειν’το ρόγδι σόγιεμο και σφιχταγκαλιασμένο
να ναι τούτο τ’αντρόγυνο σφιχτό περιπλεγμένο!
Μια μαντινάδα θε να πω απάνω στο κεράσι
τ αντρόγυνο που γίνηκε Θε μου , να σογεράσει
Βεργολιγνή μου κοπελιά και μακροκοντυλάτη
σιγανοπερπατούσα μου και περδικοστηθατη
ΑΛΚΜΑΝ 