Πέτρες, χοχλάκοι, τοπίο περίεργο, νησιώτικο, σαν την Μύλο , με τα ειδικά πετρώματα και τα βράχια που φοβίζουν. Λίγη λέρα δεν έλειπε, μα ο ήλιος είχε κάψει πλαστικά και ξύλινα υπολείμματα ή πίσσα- κάποιο μπουκάλι έμενε για να διαφημίζει ούζο ή κόκα κόλα και το πράσινο στις σχισμές των βράχων να θερμαίνει την αισιοδοξία μας, η ζωή συνεχίζεται σ αυτήν την απόμερη γωνιά της γης.
Το καφενείο, χωρίς καμιά ιδιαιτερότητα (εκτός από την ταμπέλα του) ετοιμαζόταν για βάφτιση, δεν ενδιαφέρθηκαν πολύ πολύ για την παρουσία μας, όμως βρήκαμε ιδανική θέση για να ξαποστάσουμε και να φάμε μια μπουκιά.
ΑΛΚΜΑΝ 