Προτιμήσαμε τον δεύτερο κολπίσκο, ο πρώτος ήταν στρωμένος με κάτασπρα ξεραμένα φύκια, έμοιαζε από μακριά παράξενος,σαν χιονισμένος-θα ναι στρώματα για διανυκτέρευση, σχολίασε ο Σπ., με βαθιές σκιές από αλμυρίκια, βολευτήκαμε γιατί ο ήλιος είχε δόντια.
Περάσαμε πολλές ώρες εδώ, το φιλόξενο περιγιάλι δεν είχε ενοχλήσεις κανενός είδους, ανάπαυση μπάνιο και διάβασμα, ξεχάσαμε την πείνα μας, ψάχνοντας κανένα αχινό, από αυτούς που γέμιζαν τα βράχια. Η ενόχληση από διερχόμενο καραβάκι τουριστών , εξαφανίσθηκε γρήγορα, ο βυθός παρουσίαζε εικόνες με χρώματα ώχρας και κίτρινου, τα βράχια είχαν καθαρό μαύρο, κατράμι, και λευκό τσίγκο σε άλλα σημεία.
ΑΛΚΜΑΝ 