Το τέταρτο ταξίδι

Του Σίφη Καμάρη

Ασημένιος ουρανός
θάλασσα αλπακάς(1)
το λιμάνι δίχτια γεμισμένο
Στα παλιά κανόνια
δένουνε σκοινιά
κάβους καραβιών ποντισμένω(ν)

Και στις αποβάθρες
βάρκες με πανιά μαζεμένα
Τα κουπιά τους πήραν
τα κρατούν ψηλά (2)
ναύτες με μυαλά σαλεμένα

Περπατούν ατέλειωτες
ώρες στη στεριά
και ζητάνε τόπους να ριζώσουν
Να ναι τόσα μίλια μακριά
-που άγνωστη θάλασσα-(3)
τη ζωή τους μοναχά να σώσουν

Εικόνες και ξύλινα αγάλματα πέταξαν
κι άλλους ψάχνουν θεούς-δεν θα βρούνε
όποιος χάσει την πίστη του ν αμφι-
βάλλει μόνο μπορεί, σ΄ότι νιώθει
και σ΄ότι άλλοι θελήσουν να πούνε

Κι όταν φτάσουν στη χώρα που ζητούν
ιερά και ναούς δεν θα κτίσουν
και της τέχνης τα αινίγματα
ούτε θέλουν πια κι ούτε έχουν
κουράγιο να λύσουν.