Αντί για ένα ακόμα αντίο (με ενα κόκκινο γαρύφαλο) στον αετό,που ταξίδευε με όλους τους καιρούς και τα απαγορευτικά δεν τον νοιάζαν, που χάθηκε στα ύψη ξαφνικά πριν τρία χρόνια- θα διαβάσω (δημοσιεύσω) ένα κείμενο σαν να ναι απέναντί μου, όπως στις συνάξεις του Σαββάτου στη Μαρία στο λιμάνι. Θα παρατηρώ την γαλήνια φυσιογνωμία του φίλου, θα περιμένω μια διόρθωση σε κάποιο λάθος και μετά θα ρωτάω για ότι με προβλημάτισε τελευταία και θα περιμένω τις εξηγήσεις, θα σπίθιζαν χαρούμενα τα μάτια του, θα νόμιζε ότι αφομοιώναμε τις δύσκολες απαντήσεις σαν καλοί φοιτητές του.
Σελίδες: 1 2
ΑΛΚΜΑΝ 
Το κείμενο ειναι εξαιρετικό.Μελαγχολικό βέβαια. Σαν να βλέπει κάποιος τις εικόνες που περιγράφεις.
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
Ωραίες φθινωπορινές εικόνες. Η αλλαγή της εποχής στη μεσόγειο είναι κάτι μαγικό και βαθειά μελαγχολικό. Κρτάω το θετικό: και αύριο βλέπουμε.
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
Χάρηκα πάρα πολύ για τη γνωριμία μουμε σένα κια για τους φίλους σου και το ωραίο σημείωμά σου
Μου αρέσει!Μου αρέσει!