ΣΥΝΑΠΑΝΤΗΜΑΤΑ ΤΟΥ ΣΙΦΗ ΚΑΜΑΡΗ

( ΚΕΙΜΕΝΟ ΤΟΥ ΓΙΩΡΓΟΥ ΓΑΛΕΝΙΑΝΟΥ)

Με την αφορμή της τριετίας των συναπαντημάτων του Σίφη προσπαθώ να ξεπεράσω τη δυσκολία να μιλάω για ανθρώπους που αγαπώ ή αγάπησα και να γράψω μερικές σκέψεις μου για τον Σίφη.
Δεν είχα βέβαια τη σχέση του Βασίλη Ζ. ή άλλων φίλων της στενής του παρέας. Είχα θα ‘λεγα περισσότερο τη θερμή σχέση που δημιουργείται με ορισμένους ανθρώπους μέσα από κάποιες συνθήκες σε φιλικές συντροφιές και μαζικούς χώρους όταν βρισκόμαστε να συμφωνούμε διαφωνώντας ή να διαφωνούμε και να σκεφτόμαστε μετά ότι οι θέσεις μας ήταν έωλες μπροστά στα στέρεα επιχειρήματα του άλλου.
Ο Σίφης είχε μια ξεχωριστή ανθρώπινη ποιότητα. Ήταν σοβαρός και παράλληλα απρόβλεπτος, ανατρεπτικός, βίαιος και συγχρόνως τρυφερός. Μαχητής των απόψεων του, χωρίς να παραγνωρίζει το ανθρώπινο μέτρο. Τα ήξερε όλα και δεν ήταν ο ξερόλας.
Είχε τα σταθερά αριστερά πολιτικά πιστεύω του και επηρέαζε θετικά τους πάντες, ομόφρονες και μη, αν και ήταν μειοψηφική συνήθως η άποψή του στα πολιτικά πράγματα.
Μια παρατήρηση του Σίφη ήταν πάντα μετρημένη – στοχευμένη θα λέγαμε σήμερα. Δεν ήταν τυχαίο αυτό που έλεγε. Ήξερε τι έλεγε και σε ποιόν το έλεγε. Είχε μια σοφία και συγχρόνως ένα χιούμορ γιατί έδινε στα πράγματα την ιστορική τους διάσταση.
Το χιούμορ του Σίφη – πικρό πολλές φορές – δεν ισοπέδωνε, διότι την επιχειρηματολογία του την εξαντλούσε περισσότερο για να διδάξει, με βάση την εμπειρία του και λιγότερο για να αποδείξει ότι είναι ανώτερος σε γνώσεις.
Ο Σ.Κ. ήταν δάσκαλος. Αυτό το μαρτυρούν και οι φοιτητές του – σου άνοιγε το κεφάλι, λένε, και σου βαζε, θες δε θες, αυτά που έπρεπε να μάθεις στο γνωστικό του αντικείμενο.
Το ίδιο λένε και οι συνάδελφοι του καθηγητές στο Τ.Ε.Ι. Ηρακλείου. Ήταν ο ρήτορας του αμφιθεάτρου στις συνελεύσεις των καθηγητών. Ο Σ.Κ. είχε πετύχει στα Τ.Ε.Ι. αυτό που δεν πέτυχε στην πολιτική του ζωή. Να ενώσει όλους τους καθηγητές – ανεξαρτήτως πολιτικών απόψεων και θέσεων – πάνω σε ένα συγκεκριμένο κοινό πρόβλημα. Το πρόβλημα των Τ.Ε.Ι.
Να ρίξει τις διαχωριστικές κομματικές γραμμές και να παράξει πρωτογενή πολιτική επ’ ωφελεία του χώρου εις τον οποίο δούλευε.
Θα μπορούσα να θυμηθώ πολλά για τον Σίφη σχετικά με τον χώρο των μηχανικών ή τα πάθη της αριστεράς. Προτίμησα να σταθώ εκεί που βρήκε χώρο να λειτουργήσει δημιουργικά για να προσθέσω και εγώ «μια ψηφίδα στο μωσαϊκό του, το πορτραίτο που θα γίνει με χίλιες γραμμές και χρώματα, για να πλησιάσει ότι πολύ σημαντικό, ενδιαφέρον και πρωτότυπο ήταν», όπως γράφει ο Βασίλης.