Έτσι κοιτώ κατοικίδιο χωρίς εγκοπές το γέλιο σου
Έτσι κρατώ επιτήδειο γεμάτο φυγές το πρόσω-
πό σου
Μακριά κατεβαίνει ποτάμι
κίτρινη λάσπη σημάδια παλιά
εικόνες θολές στη θαλάμη
κάλυκες άχρηστοι παίρνουν φωτιά
Έτσι πετώ χαμηλά χάδια κρυμμένες φωνές στην
πόρτα σου
Βαθιά ποντισμένο καράβι
τ΄άλμπουρα σπάσανε και το πανί
σεντόνι σχισμένο που ράβει
μνήμης χαμένης η μηχανή
ΑΛΚΜΑΝ 