Μαντινάδες : πειράγματα κι αστεία

Πήγα στα Βενιζέλεια, στης Σούδας στο λιμάνι
σπασμένη βρήκαν την καρδιά και το μυαλό να χάνει

Εσύ μ΄αρρώστησε κι εσύ κρατείς το γιατρικό μου
αν θέλεις γιάνε με αλλιώς φέρε το θάνατό μου

Μ΄αγάπαγες και τάϊζες μέλι με την κουτάλα
και τώρα τσιγκουνεύεσαι και δίνεις στάλα στάλα

Γλυκό ναι το κορμάκι σου σαν το ψωμί τ΄αφράτο
κι ότι μου δίνει παίρνω το και γλύφω και το πιάτο!

Είναι η αγάπη ποταμός που τρέχει και δε σώνει
κι ανε φουσκώσει χάθηκες κιανένας δεν γλυτώνει

Στης θάλασσας τα κύματα αν πέσει σπίθα κι άψει
ετοτεσάς θα σ΄αρνηθώ κι ο έρωντας θα πάψει

ΣΗΜΕΙΩΣΗ: Οι μαντινάδες αυτές περιέχονται στο αρχείο του Μανούσου Φούμη και προέρχονται από την προφορική κυρίως παράδοση, ορισμένες (ελάχιστες) έχουν δημοσιευθεί κατά καιρούς.