Ήθελα να μουν έντομο μικρό σαν κουνουπάκι
να σε τσιμπήσω στο λαιμό μικιό κοπελιδάκι
Θα γίνω μαύρος αχινός στη θάλασσα θα ζήσω
και το κατακαλόκαιρο αν ‘ρθεις θα σε τσιμπήσω
Θα γίνω σαν σκατζόχοιρος παντού για ν΄αγκυλώνω
κι ανε σε βρω στο δρόμο μου τσιμπώ και σε ματώνω
Σα σκύλο μ΄έχεις και πετάς μονάχα κοκαλάκια
και κάνεις όταν μου μιλείς στο μάγουλο λακκάκια
Θα γίνω σκύλος και θα βγω ξοπίσω σου κυνήγι
για να γαυγίζω κι όποιον δω να σε στραβοξανοίγει
Μιλείς μου ανεγυριστικά και μ΄αμολάς μελάνι
κι ύστερα στα θολά νερά κρύβεσαι μάνι μάνι
Καλό και παιχνιδιάρικο!
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
Σχετικά με την τελευταία μαντινάδα, ξέρω τον πατέρα του Καπετάν-Κερατά, που άναβε φωτιές στα πέλαγα και γύρισε τον κόσμο πολλές φορές. Φυσικά οι μαντινάδες όλες είναι όχι μόνο αψεγάδιαστες, αλλά πολύ καλές. Στέλιοσκωστήσπυριδάκης
Μου αρέσει!Μου αρέσει!