Λέων Καραπαναγιώτης : Μαργαριτάρια και αχινοί

Προσπάθησα να συντάξω κατάλογο περιεχομένων, που βέβαια δεν είχε προβλεφθεί, μα με κούρασε η τρίγλωσση διατύπωση, η ανάγκη μεταφράσεων.Στη σύνθεση που είχε επιχειρήσει ετερόκλιτων πραγμάτων και κειμένων, δεν έλειπαν εκλυστικοί ποιητές και κατάλογοι εδεσμάτων.Όταν έκλεισα το μικρό βιβλίο, είχα την αίσθηση ότι διάβασα ένα βιογραφικό σημείωμα.Ο συντάκτης του είχε αποφύγει τον προσωπικό λόγο, τις δικ΄ς του λέξεις , τις προτάσεις που συνήθιζε, το ελκυστικό ύφος του. η μετριοπάθεια και το καλό γούστο του, τον έκαναν να αποφύγει τους τριμένους τρόπους την ευκολία της παράθεσης γεγονότων, εκτιμήσεων, απόψεων.Ξέρει ότι τον «γνωρίζουν» και τον τιμούν εχθροί και φίλοι.Δεν τον πίεσε η μετριοφροσύνη του ν αποφύγει τα δικά του λόγια. Μα έπρεπε (ήταν αναπόφευκτο)να πει πολλά και τον κούραζε πάντα η φλυαρία.Η ανάγκη να δείξει αυτό που αισθάνεται και συλλογίζεται, τον οδήγησε την βιβλιοθήκη του,στα πολύτιμα τετράδια, τις εφημερίδες τ’ αποκόμματα , καταλόγους , φυλλάδια ,κινηματογραφικά και θεατρικά προγράμματα , μονόφυλλα κάθε είδους.Όλα ήταν ταξινομημένα μέσα του,από τον άπειρο πλήθος των κειμένων, των βιβλίων , των εμπειριών μιας πολυκύμαντη ζωής, μπορούσε να ξεχωρίσει εύκολα, ότι σχετιζόταν με τις σημερινές σκέψεις του, τα καθημερινά γραφτά του, και ίσως κάτι πιο ουσιαστικό, μπορούσε να εξηγήσει το ήθος και τη στάση του.
Τον άκουγα να διαβάζει αργά,σαν ηθοποιός και να ξεπερνά τα πολύγλωσσα κείμενα,να κομπιάζει στο Μακρυγιάννη.Αν και μ εμπόδιζε η γλωσσομάθεια μου, καταλάβαινα που πήγαινε, χρωμάτιζε τους ήχους, η φωνή του έπαλε , οι χορδές τέντωναν , μπορούσαν να σπάσουν.
Γίνεσαι πολύ αισθηματικός όταν μιλάς γι ανθρώπους που αγαπάς, δεν αποφεύγονται οι συγκινήσεις και οι κίνδυνοι ελοχεύουν.
Αργα τη νύχτα, ξαναρχόταν στο νου μου ο αγαπημένος φίλος
…..
«Κι ήφερνε ξόμπλια απόμακρα, πράματα περασμένα
και κατά πως τα σάζασι τα’λεγεν έναν ένα »
( Β.Κορνάρος)

ΤΕΣΣΕΡΑ ΧΡΟΝΙΑ ΜΕΤΑ ΤΟ ΜΕΓΑΛΟΤΑΞΙΔΙ