Πλάστηκες από αμάλγαμα στις συννεφιές του νότου
θρασίμι πλάϊ σου ο καιρός με της βροχής το κάλλος
παρέα στο μαγέρικο, με το παράπονό του
στο νου του στριφογύριζες, που σ’ είχε κλέψει άλλος.
Οι ανθόπετρες του έρωτα, μες στην αυλή του στοίβα
το Αχ! το τρισκατάρατο, στις πίκρες του λουσμένο
με στάχτες απ’ τα «σ’ αγαπώ» έφτιαχνε αλισίβα
και το φουστάνι έπλενε, που άφησες ξεχασμένο
Σελίδες: 1 2
ΑΛΚΜΑΝ 
Μήπως το «αμάλγαμα» έγινε … «αμ-άγαλμα» ποιητική αδεία; Πάντως από αγάλματα έχουμε πήξει!
Ένα καλό ρεφραίν λείπει, Βασίλη, και φύγαμε.
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
Ο «δαίμονας» της ….χειρογραφής…. το έκανε …αμάγαλμα….. αντί αμάλγαμα.
Αν γίνετε να διορθωθεί παρακαλώ!!!!!!!
Ευχαριστώ!!!!!!!
Μου αρέσει!Μου αρέσει!