Στις περιπλανήσεις της Κρήτης την άνοιξη και το καλοκαίρι του 1974, στις ατέλειωτες συζητήσεις, αναφερόταν στον Σεφέρη με σεβασμό και αγάπη. Ήταν φίλος του, συνταξίδεψαν μιλησαν από καρδιάς, αυτοί οι τόσο διαφορετικοί από κάθε άποψη άνθρωποι, που τους ένωνε η ποίηση.
Από τις «Μέρες Στ΄1951-1956»,σ.193 ( από το «ΔΙΑΒΑΖΩ» τευχος 497/03)
Ο ΓΙΩΡΓΟΣ ΣΕΦΕΡΗΣ ΓΙΑ ΤΟΝ ΝΙΚΟ ΚΑΒΒΑΔΙΑ
Σάββατο 11 Φεβρουαρίου 1956
Απόγευμα ο Μαραμπού ξαφνικά: έπιασε εδώ το καράβι του-έρχεται από την Αυστραλία. Φοράει μια μαβιά φανέλα ως το λαιμό. Δεν έχει ρούχα, παρά τα καλοκαιρινά του, λέει. Αυτός είναι ταξιδιώτης στ΄αλήθεια. Μιλάει για τα νησιά Κόκο, κάτοικοι λιγότεροι από εκατό όπου ΄σάραξαν για να νοσηλέψουν ένα θερμαστή που τον κτύπησε στο χέρι μια σταγόνα μαζούτ ( μια μικρή σταγόνα, λέει, τινάζεται με τόση πίεση που μπορεί να σου κόψουν το χέρι).Είναι ένα αξεδιάλυτο μείγμα μύθου και αλήθειας αυτός ο άνθρωπος, καθώς μιλά ψευδίζοντας ή μ΄εκείνο το συρτό τόνο απαγγελίας.
Ωραίο κομμάτι, μικρό, εύπεπτο και με ωραίες εικόνες!
Μου αρέσει!Μου αρέσει!