Ξαναδιαβάζοντας Καββαδία και το πλήθος των δημοσιεύσεων βεβαιωνόμαστε ότι στη δεύτερη ποιητική συλλογή του έχει επιμείνει στην πορεία του, μα ο άνεμος της νεωτερικής αλλαγής έχει εισβάλλει και στους στίχους του κι αν δεν άλλαξε , τροποποίησε την παραδοσιακή μορφή και έχει διευρύνει την τεχνική και τη θεματογραφία.
Η διήγηση δεν πάει μόνο και κυρίως σε ιστορίες συγκεκριμένες και πρόσωπα και χρησιμοποιεί άλλα τονικά μέτρα και σταθμίσεις.
Ο δεκαπεντασύλλαβος που χαρακτήρισε το Μαραμπού, έχει δώσει τη θέση του σε μια ποικιλία στίχων και μέτρων.
Και βέβαια οι ίαμβικοί θα γίνουν πολλές φορές τροχαϊκοί στίχοι, η αυστηρότητα του 1933 η άκρα “τεχνική”συνέπεια, δεν θα υπάρχει πια:
Έπε/σε το /πούσι α/ποβρα/δίς
οξύτονος τροχαϊκός στίχος (9 συλλαβές)
-το κα/ραβο/φάνα/ρο χα/μένο-
παροξύτονος τροχαϊκόςστίχος (10 συλλαβές)
…
Σπανιότερη η σύνθεση ανάπαιστων και ιαμβικών μαζί :
Χαμηλός/ ουρανός //γιομάτος ά/στρα
μα δε μοιά/ζει μ΄αυτόν //που σε γνω/ρίζει
Η μορφολογική αλλαγή συνδέεται με την ελλειπτική διήγηση και εικόνες λες από ένα μοντέρνο κινηματογραφικό μοντάζ:
(τροχαϊκοί στίχοι)
Κι έπειτα στις ξέρες τ΄ Ακορά
τσούρμο τ΄άγριο κύμα να μας βγάλει
(εικόνα αυθαίρετη, πρόσθετη)
τέρατα βαμμένα πορφυρά
με φτερούγες γλάρων στο κεφάλι
Μα ας μη ενοχλούμε τους φίλους της ποίησης του Μαραμπού, με «φιλολογικές» και τεχνικές παρατηρήσεις, όλοι
οι στίχοι σήμερα έχουν γίνει τραγούδια, με μουσικές καμιά φορά εξαίσιες.
Το πειρατικό του Cartain Jimmy
που μ αυτό θα φύγετε κι εσείς…
(Το χαρακτικό σχέδιο, είναι από την εικονογράφηση του 1947, Ξυλογραφία , Α. Τάσος για το ποίημα «Kuro Siwo» )
ΑΛΚΜΑΝ 