Λεύκωμα του 1976-77 (Ηράκλειο)
Τα χρόνια περνούν τα ήθη αλλάζουν, το «λεύκωμα» παραμένει στις τάξεις των σχολείων της μέσης εκπαίδευσης, ο περιορισμός του αναλφαβητισμού και η εννιάχρονη υποχρεωτική εκπαίδευση, βελτιώνουν την μάθηση και την καλλιέργεια όχι και την δυνατότητα των νέων να εκφραστούν αυθεντικά και κάπως πρωτότυπα.
ΤΙΤΛΟΣ ΛΕΥΚΩΜΑΤΟΣ : «ΑΞΕΧΑΣΤΑ ΧΡΟΝΙΑ» γράφουν οι μαθήτριες της 2ας και 3ης Λυκείου
________________________
«Κοιμόμουνα και ονειρευόμουνα ότι η ζωή είναι χαρά.Ξύπνησα και είδα ότι η ζωή είναι χρέος.πα΄λεψα και μ΄απορία είδα ότι το χρέος είναι χαρά» (Ταγκόρ Ραμπιντραναθ) υπογραφ΄η «Εγώ» παρατίθεται και πλήρες ονοματεπώνυμο
_________________________
– «Η ζωή μας κάθε μέρα λιγοστεύει» (Σεφέρης)
– «Tο be or not to be» (Σαίξπηρ)
-«Οσοι το χαλκαίον χέρι βαρύ
του φόβου αισθάνονται
ζυγόν δουλείας ας έχωσι
θέλει ανδρεία και τόλμη η Ελευθερία»
(Αδρέας Κάλβος) αντιγράφει η «Μαρία»
__________________________
«Χαρά σ΄αυτόν που πριν με χώμα του έφραζαν το στόμα,
προλάβει να πει έστω μια συλλαβή δική του»
(ΚΑΖΑΝΤΖΑΚΗΣ) αντί υπογραφής
υπάρχει φωτογραφία
__________________________
«Θα μείνω πάντα ιδανικός κι ανάξιος εραστής
των μακρυσμένων θαλασσών και των γαλάζιων πόντων
και θα πεεθάνω μια βραδιά σαν όλες τος βραδιές
χωρίς να σκίσω τη θολή γραμμή των οριζόντων
Για το Μαντρας τη Σιγκαπούρη τ΄Αλγέρι και το Σφαξ
Θα αναχωρούν σαν πάντοτε περήφανα τα πλοία
κι γω σκυμένος σ΄ένα γραφείο με χάρτες ναυτικούς
θα κάνω αθροίσεις σε χοντρά λογιστικά βιβλία
Θα πάψω πια για μακρινά ταξίδια να μιλώ
οι φίλοι θα νομίζουνε πως τα χω πια ξεχάσει
κι η μάνα μου χαρούμενη θα λέιε σ΄όποιον ρωτά
Ήταν μια λόξα νεανική μα τώρα έχει περάσει
Μα ο εαυτός μου μια βραδιά(ν) εμπρός μου θα υψωθεί
το λόγο σαν δικαστής στυγνός θα μου ζητήσει
// (και λόγο, ως ένας δικαστής στυγνός, θα μου ζητήσει)//
κι αυτό το ανάξιο χέρι μου θα (που) τρέμει θα οπλιστεί
θα σημαδέψει κι άφοβα το φταίχτη θα κτυπήσει
Κι εγώ που τόσο πόθησα μια μέρα να ταφώ
σε κάποια θάλασσα βαθειά στις μακρινές Ινδίες
θα χω ένα θάνατο κοινό κα θλιβερό πολύ
και μια κηδεία σαν των πολλών ανθρώπων τις κηδείες
Τό έχει γράψει προφανώς από μνήμης (γι αυτό πολλά λάθη)
η «ΤΕΤΑ» δεκαεπτάχρονη μαθήτρια ατο Ηράκλειο το 1976
ΣΗΜΕΙΩΣΗ: Η παρουσίαση του Λευκώματος του 1976-77 είναι αφιερωμένη στην Βαγγελιώ Τακάκη, που γιορτάζει σήμερα.
ΑΛΚΜΑΝ 