Πριν κάμποσο καιρό, κατά το μεσημεριανό μου διάλειμμα, «ξεφύλλιζα» τα νέα του BBC στο ίντερνετ μασουλώντας το σάντουιτς μπροστά στην οθόνη (κακή συνήθεια). Όμως εκείνο το μεσημέρι μια είδηση μου τράβηξε την προσοχή, γιαυτό και την περιγράφω σ’αυτό το μπλόγκ. Αφορούσε την δύναμη των ποιημάτων που μαθαίνουμε στην παιδική ηλικία και πώς αυτή βοηθάει τους ανθρώπους που περνούν μια τραυματική η επικίνδυνη δοκιμασία, πχ είναι αιχμάλωτοι πολέμου κλπ.
Διάβασα το άρθρο μέχρι τέλους, όπου και αναφερόταν το όνομα Ghias, ένα περίεργο όνομα που είχα την εντύπωση πως είχα δει στη λίστα των emails μου. Πράγματι σε μια γρήγορη αναζήτηση και περιστροφή του μυαλού, ανακάλυψα πως αυτός ο άνθρωπος, στον οποίον αναφερόταν το άρθρο, κατά μία τρελή σύμπτωση, ήταν σχεδόν μπροστά μου, μπορούσα να τον αντικρίσω απλώς αν σηκωθώ από την καρέκλα μου.
Επρόκειτο για νέο συνάδελφο που δεν γνώριζα καλά ακόμη και είχε έρθει να αναλάβει ένα πρόγραμμα του οργανισμού μου για τους πρόσφυγες. Το άρθρο ακολουθούσε μια ραδιοφωνική συνέντευξη πολύ συγκινητική και ενδιαφέρουσα με εμπειρίες τριών ανθρώπων από στιγμές μεγάλης δοκιμασίας. Ο Γκίας περιέγραψε πώς κατάφερε να αντέξει τα βασανιστήρια στις διάρκεια της τετράχρονης κράτησής του στις φυλακές της Συρίας ως πολιτικός κρατούμενος του χουντικού καθεστώτος.
Φυλακισμένος, χωρίς να του απαγγελθεί κατηγορία και χάνοντας συναγωνιστές και συγγενείς του σε κρυφές εκτελέσεις. Όταν λοιπόν τα πράγματα γινόταν δύσκολα απάγγειλε ένα ποιηματάκι για τη μάνα του που είχε μάθει μικρός.
«Αυτό μου έδινε μια εσωτερική γαλήνη και δύναμη ήταν κάτι σαν προσευχή*… η αλήθεια και η σωτηρία μου».
Έπειτα από αυτό το γεγονός, γίναμε φίλοι και μου εκμυστηρεύτηκε τις περιπέτειες μιας πατρίδας που δεν έχει δημοκρατία ούτε σεβασμό στα ανθρώπινα δικαιώματα, πράγμα που τον έσπρωξε να ασχοληθεί με τον ακτιβισμό, να εργαστεί στη Διεθνή Αμνηστία και φυσικά να παραμείνει μακριά από τις δεισιδαιμονίες και τα στεγανά της θρησκείας.
Ακολουθεί ένα απο τα ποιήματά του, μεταφρασμένο ελεύθερα απο τα αγγλικά. Περισσότερα στη σελίδα του εδώ
ΔΙΚΤΑΤΩΡ
Μα Γιατί;
Ο δικτάτωρ,
αρέσετε στις πεταλούδες…
αρέσκεται.
κενός μέσα του.
Τα χαρτιά του;
Είναι κι αυτά μέρος του ηρωισμού του;
ΣΥΝΤΟΜΟ ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΟ

O Ghias Aljundi γεννήθηκε στη Συρία και ζει στην Μ. Βρετανία. Υπήρξε ακτιβιστής και υπερασπιστής των πολιτικών και ανθρώπινων δικαιωμάτων πριν αναγκαστεί να εγκαταλείψει την πατρίδα του. Για τον Ghias, η ποίηση είναι τρόπος δράσης ενάντια στη στατική πλευρά της ζωής. «…οι λέξεις ζουν όσο υπάρχει ελευθερία». Εργάζεται στο Λονδίνο και γράφει περιστασιακά. Το Βιβλίο του με μικρά διηγήματα «Ένα παράθυρο για τη μητέρα μου» θα κυκλοφορήσει στα μέσα του Απρίλη.
το άρθρο στο οποίο αναφέρθηκα εδώ
Δυστυχώς η συνέντευξη δεν είναι ακόμα on line.
*Ο Ghias δεν είναι θρησκευόμενος.
Η μάνα είναι η σκέπη μας, η δύναμή μας, σαν βρεθούμε σε δύσκολες ώρες, η αγκαλιά της η στοργή της, η αναπνοή της , έστω και νοερά μας ταξιδεύει στο χθες και αντλούμε δύναμη και καρτερικότητα στις δοκιμασίες της ζωής. Είναι ένα αληθινό ζωντανό ποίημα και το κρατάμε φιλάργυρα κρυμμένο στην καρδιά μας.
Μου αρέσει!Μου αρέσει!