Μανος Νικηφοράκης : Οταν πηγαίναμε μαζί σχολέιο

Έμμετρο του ΜΑΝΟΥ ΝΙΚΗΦΟΡΑΚΗ για τα 50 χρόνια του Σχολείου του και για το εκδοθέν λεύκωμά του.

«ΚΑΠΕΤΑΝΑΚΕΙΟ»
Βιβλίο γεμάτο με πολλές ωραίες αναμνήσεις
μαθητικές και εφηβικές μας αναπολήσεις
που ζήσαμε μέσα κι έξω από το Σχολείο
μέχρι να πάρουμε για την Αθήνα το πλοίο.

Εγώ κι ο Λυδάκης μια χρονιά στο θρανίο
μπροστά ο Μονιάκης να γίνεται θηρίο
όταν ο Γιώργος χωρίς ντροπή καμιά
άφηνε βροντερή και δύσοσμη κλανιά.
Χρόνια ωραία ή άσχημα δεν έχει σημασία
είναι τα νιάτα μας κι αυτό έχει αξία
που μας φαινότανε όλα άσπρα σαν χιόνι
και του Λυδάκη οι πορδές άρωμα λεμόνι.

Ο Τζανακάκης το άπειρο να ρεμβάζει
ο Καπετανάκος βλοσυρός να νευριάζει
ο Κοκκινίδης να λέει βάλτε τάπες
ο Γραμματικάκης να μοιράζει φάπες.
Ο Χουρμούζιος να ουρλιάζει στις παραφωνίες
ο Ζευγαδάκης να συγχωρεί τις αμαρτίες
ο Κυριακάκης να βρίζει από το μπαλκόνι
η Μαντάμ Καλλιγέρη να φουσκώνει σαν μπαλόνι.
Πόσα άλλα θα μπορούσαμε να θυμηθούμε
πριν μεγαλώσουμε φύγουμε και ξενιτευτούμε
μα μια νοσταλγία μένει για το Καπετανάκειο
που είναι γραμμένη στης ζωής μας το πινάκιο.

Πολλά ακόμη θα μπορούσα να σας πω
μα σταματώ γιατί στους θανάτους θα μπω
αείμνηστοι παλιοί συμμαθητές απουσιάζουν
από τον ουρανό μας βλέπουν και καγχάζουν.
Μάλλον με τους Καθηγητές μας θα’ναι παρέα
και χωρίς να χρειάζονται όπως τότε κουρέα
ή μήπως ο «Μπακάλης» χωρίς αιδώ και μέτρο
θα κούρεψε ακόμη και τον Άγιο Πέτρο.

29/09/2009
Μάνος Νικηφοράκης
Απόφοιτος 1956

Αφιερωμένο στον πρόωρα χαμένο 23 ετών
σύντροφο στο θρανίο 5 τάξεων του Σχολείου
Τάκη Φραντζικινάκη και σ’όλους τους συμμαθητές
και καθηγητές του ηρωικού μας «Καπετανάκειου».