Χρόνια πολλά στον ΒΖ (ΑΛΚΜΑΝ) απο Γ. Λιλιμπάκη, με το μικρό αφιέρωμα σ ένα σημαντικό συμπατριώτη επιστήμονα ερευνητή τον Νίκο Παναγιωτάκη (1935-1997).
Είναι αρκετά γνωστή η πανεπιστημιακή του καριέρα ως καθηγητού στα Πανεπιστήμια Ιωαννίνων και Κρήτης. Αλλά η αξία του εδραιώθηκε από τα αποτελέσματα των ερευνών του στα αρχεία της Βενετίας για τους : Δομίνικο Θεοτοκόπουλο, Βιτσέντζο Κορνάρο και τον λησμονημένο για αιώνες Kρητικό μουσικό Φραγκίσκο Λεονταρίτη (1518-1572) . Η μουσική του Φ.Λ. ανασύρθηκε και παίχτηκε στο Μουσικό Αύγουστο του 1984 στο Ηράκλειο. Πριν όμως επιδοθεί στις έρευνες -μαθητής ακόμη στο ιστορικό Πρώτο Γυμνάσιο Ηρακλείου- έγραφε ποιήματα σε λογοτεχνικά περιοδικά των Αθηνών. Αλιεύσαμε ένα στη Νέα Εστία του 1952 που δεν μπορεί να θεωρηθεί πρωτόλειο. Το παραθέτουμε για να δείξουμε μια άγνωστη πλευρά της προσωπικότητάς του.
ΑΣΚΗΣΕΙΣ
Ι
Κάτι μανιτάρια κρυφοκοιτάζουν
Πίσω απ’ το φεγγάρι
Την κυκλική οπτασία της βροχής
Τα δέντρα έχουν πετάξει τους ίσκιους των
Πίσω από τα χνάρια του ήλιου.
Καλαμιώνες γεμάτοι αγάπη και καλωσόρισμα
σκύβουν
πάνω στη φωτεινή αγκαλιά του νερού.
ΙΙ
Την ώρα αυτή που το μελισσόχορτο
Και η ευωδία της πέτρας
Φυτρώνουν στην άκρη του δάσους,
τυλίξαμε ένα δεμάτι αχτίδες
από τις γαλανές ώρες
της ματιάς του πρωινού άστρου.
Στιγμή που τα πεύκα
Στολίζονται τη χλοερή υπομονή τους
Και περιμένουν.
ΑΛΚΜΑΝ 
ωραίο σκίτσο!
Μου αρέσει!Μου αρέσει!