Μύρων Ξένος : «Πυξιδα κρυφή»

ΑΣΤΡΟ ΠΟΥ ΕΣΒΗΣΕΣ

Ασήμι είχες στα μαλλιά
στην καρδιά σου φως
το φεγγάρι πως,
αχ πως να σταματήσω;

Βαθιά στο βλέμμα των ματιών
θάλασσα γαλάζια
διαμάντια και τοπάζια
στο γέλιο των χειλιών.

Έσβησες άστρο φωτεινό
γλυκιά ζωής ανάσα,
οι μέρες μοιάσαν
άψυχο δειλινό.

Χωρίς φωνή, χωρίς ψυχή
βουβός ο πόνος και πικρός
στο φεγγάρι πως,
αχ πως να τραγουδήσω;

ΚΑΥΤΟΣ ΗΛΙΟΣ

Ήλιος καυτός
σύμμαχος πιστός
σβήνει πειστικώς
τα ίχνη της νυκτός.

ΚΑΛΕΣΜΑ

στη μητέρα μου

Να έρθεις γιε μου, είπε,
να έρθεις
θα έχω το κρεβάτι σου στρωμένο
μη κι αργήσεις.

Μάνα ακριβή
Μάνα καλή
Μάνα στοργή γεμάτη.

Ευτυχία.
Όχι πως θα έρθω,
μα που είσαι.

ΣΗΜΕΙΩΣΗ: Ποιήματα από τη συλλογή «Πυξίδα κρυφή». Μύρων Ξένος, ψευδώνυμο ηρακλειώτη ποιητή, που ζει και εργάζεται στο εξωτερικό.