Είχαμε πριν χρόνια εντοπίσει τον μαντιναδολόγο από τα Ανώγεια Αριστείδη Χαιρέτη ( Γυαλάφτη) σε καποιο ραδιοφωνικό τοπικό σταθμό,απο μια πολύ σπανια εξαιρετική του μαντινάδα. Οι καλοί στίχοι είναι διαμάντια, λάμπουν , ξεχωρίζουν από τους άσχημους και τους κακότεχνους. Ας μπερδευόμαστε πολλές φορές από τη μουσική τις κοντυλιές και το Μαλεβιζιώτη (χορό). Η καλή μαντινάδα δεν έχει κανέναν ανάγκη, ούτε λυράρηδες ούτε λαούτα κι ας ταιριάζει ιδανικά με τη μουσική, όταν υπάρχουν ταλαντούχοι (οργανο)παίχτες κι ας καθοδηγεί τα βήματα των καλών χορευτών.
Θυμηθήκαμε τον προικισμένο στιχουργό, μ αφορμή ενα βιβλίο, των Πανεπιστημιακών Εκδόσεων Κρήτης, που έφτασε στα χέρια μας με τίτλο :»Τι μαντιναδα να σου πω». Θα διαλέξουμε για τους αναγνώστες του ΑΛΚΜΑΝΑ ότι μας άρεσε πιο πολύ και θα ζητήσουμε από τους φίλους του να μας βρουν την μαντιναδα του που είχε μιαν εικόνα από σπηλιά και κάποτε μας έκανε εξαιρετική εντύπωση.
ΤΙ ΜΑΝΤΙΝΑΔΑ ΝΑ ΣΟΥ ΠΩ …
Η μαντινάδα συνοδεύει τους χορούς και τα γλέντια αλλά και στιγμές καθόλου χαρούμενες, κάθε ώρα του βίου των κρητικών, της ενδοχώρας. Θα πείτε ότι οι μαντιναδολόγοι είναι λυράρηδες, είναι αλλά όχι μόνο. Υπάρχουν παντού, κοινότατοι θνητοί, που συλλογίζονται με δεκαπεντασύλλαβο και ομοιοκαταληξία.
¨Ομως το αν μπορεί να χρακτηρισθεί μαντινάδα το δίστιχο που σήμερα κυκλοφορεί στις πόλεις, δεν το γνωρίζουμε, ξεφεύγει και των γνώσεων και των δυνατοτήτων μας η οποιαδήποτε εκτίμηση και κρίση.
Η μαντιναδα γεννήθηκε στον αγροτικό χώρο, εκεί ακόμα ενδημεί, παρά την γενική αποδοχή στις πόλεις μας, την μορφή που σήμερα παίρνει στους αγροτικους οικισμούς και τα κεφαλοχώρια.
Μα ας γυρίσουμε στον Γυαλαυτη, έναν προικισμένο στιχουργό από τα Ανώγεια, μ αφορμη ενα βιβλίο, των Πανεπιστημιακών Εκδόσεων Κρήτης, που έφτασε στα χέρια μας με τίτλο :»Τι μαντιναδα να σου πω». Θα διαλέξουμε για τους αναγνώστες του ΑΛΚΜΑΝΑ ότι μας άρεσε πιο πολύ.
A/Επιλέγει ο Γ.Ζ.
Η βιόλα μου΄ναι δροσερή αν βρέχει κι αν δεν βρέχει
γιατί το ρυάκι τω μαθιώ μέρα και νύχτα τρέχει
Τέσσερα μήλα έχει μηλιά, δεν έχει παραπάνω
και ποκρεμούμα ο δυστυχής, μα το καλό δε φτάνω
Δε ΄ναστενάζω πλατανε, γιατί αν αναστενάξω
έχεις τα φύλλα χαμηλά κι όλα θα σου τα κέψω
Μια αγάπη κάνει ο καθαείς που ξεπερνά τις άλλες
που δίδει βάσανα πολλά μα και χαρές μεγάλες
Χωρίς να βρέξει ο ποταμός νερό δεν κατεβάζει
κι ο καθαείς μιαν αφορμή έχει κι αναστενάζει
Στον τόπο που εσμίγαμε άσπρο μου σιμιγδάλι
πέρασα κι αναστέναξα κι εγίνηκα καψάλι
Στον τόπο που εσμίγαμε πάω μα δε σε βρίνω
και κάνω την αγάπη μας τσιγάρο και το πίνω
Δυο κηπουροί σ΄ένα μπαξέ δεν κάνουνε κερά μου
μισεύγω και χαλάλι σου τα μεροκάματά μου
Πουλί που σου ΄χει τα φτερά η μοίρα τσακισμενα
με τα δικά μου πέταξε κι ας τσακιστούν και μένα
Προτού να κράξει ο πετεινός οι πόνοι με ξυπνούνε
να διαρμιστώ τα βάσανα άλλοι να μην τα βρούνε
Πίσω γκρεμός μπροστά φωθιά δεξά ζερβά σκοτίδι
κι από ποθές ο δυστυχής να φύγω δεν παβτίδει
Σαν το νερό του ποταμού που πάει ίσα κάτω
πάω και γω και να σωθώ είναι των αδυνάτω
Ένα πουλί΄χα στο κλουβί κι από αφηρημάδα
ξεχνώ την πόρταν ανοιχτή και μπλιο δεν το ξανάδα
Κατσά κατσά η σκέψη μου ξανοίγει ν΄αποδράσει
μα γω΄μαθα τα χούγια γζη κα δεν θα τση περάσει
(θα συνεχιστεί αύριο)
ΑΛΚΜΑΝ 
Συγχαρητήρια για την ποιοτητα και το ήθος του στίχου σας!!!!
Η προσφορά σας είναι μεγάλη στην παράδοση, ενώνει και ωφελεί τους ανθρώπους
Συνεχίστε έτσι, για να μαθαίνουν και οι νέοι.Αρχιζουν να λιγοστεύουν οι προικισμένοι άνθρωποι στο τόπο μας
Μου αρέσει!Μου αρέσει!