Το «καράβι» του Νίκου Καββαδία ταξίδευε στους ωκεανούς του κόσμου αλλά και στις θάλασσες της ελληνικής και ξένης λογοτεχνίας. Ένας ομότεχνός του «συνομίλησε» μαζί του στέλνοντας στίχους σαν σήματα μορς. Συνέθεσε το ακόλουθο ποίημα:
ΙΣΑΑΚ ΜΠΡΑΪΤΟΝ
Ανάλαφρα θροούσε και ψιθύριζε
Ο σκελετός του Ισαάκ Μπράϊτον
Ήταν μια αμμουδιά γεμάτη αρμυρίκια·
Ψηλά πάνω στους βράχους
Πελώριοι αιωνόβιοι αετοί παραμιλούσαν
Κι’ από την άλλη τη μεριά η θάλασσα
μ’ ένα μαύρο καράβι κομμένο στα δύο…
ξέχασα τον ασύρματο
τρυφερά τον δούλευε
ο Ισαάκ Μπράϊτον
ο ασυρματιστής
Μίλτος Σαχτούρης
Υποσημείωση:
Σήμερα που οι δύο ποιητές έχουν πεθάνει η δημοσίευση του ποιήματος είναι σαν να γίνεται μια χειραψία των δυο τους στην Αχερουσία, εκεί κάπου στην Πρέβεζα στο καφενείο που ήπιε τον πικρό καφέ ο Καρυωτάκης. Οι στίχοι δεν έχουν τελείες παρά μόνο τρία α π ο σ ι ω π η τ ι κ ά
Για την αντιγραφή:Σοφία Λιλιμπάκη, Ευγενίου Καραβία 19 Πατήσια
ΑΛΚΜΑΝ 