Ουρανός στεγνός
με φωτιές στη Δύση
μελετούσα κάθε γραμμή
στο χαμογέλιο σου
Και μάζευα όλες τις λέξεις
και τα κλειδιά σου
μα πως νά ανοίξω;
Οι μυρωδιές του καλοκαιριού
ανασκαλεύουν τέρψεις κυμάτων
στους κύκλους της άμμου
τυλίγονται ανέμοι
στα χείλη κουρνιάζουν λέξεις
πως να μιλήσω;
Η αφή μεγεθύνει
το τέρας τραντάζει το χώμα
σεισμοί πυρκαϊές
O ‘Ερωτας δεν φοβάται
την ησυχία τρέμει
και την μπουνάτσα.
ΑΛΚΜΑΝ 