Κώστας Φλέγκας, φωτογράφος-δέκα χρόνια μετά

ΣΕΛΙΔΕΣ ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟΥ

Γράφετε ημερολόγιο; με ρώτησε έκπληκτη παλιά φίλη, που γνώριζε καλά τις συνήθειες μου, την απέχθεια μου στην επανάληψη, την τυπικότητα , την τακτικότητα, που απαιτεί μια τέτοια απασχόληση. Όχι απάντησα χωρίς να σκεφτώ, αν και προσπάθησα στα γυμνασιακά χρόνια. Κι όμως υπάρχουν δεξιά αριστερά εγγραφές που μπορούν να χαρακτηρισθούν “ημερολογιακές” συλλογιζόμουν αργότερα, όταν έψαχνα παλιά ντοσιέ με τριμμένα ευτελή χαρτιά. Ξεχώρησα μια σελίδα μεγάλη και σας αντιγράφω, είναι κείμενο της Τρίτης 30.5.2000
Τίτλος ΑΝΑΜΝΗΣΤΙΚΗ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ…

Με πήρε τηλέφωνο πριν λίγον καιρό.”Ξέρεις έχω καρκίνο” είπε απλά και χωρίς καμιά συγκίνηση τον παραμικρό στόμφο(τόνο).”Στο λέω γιατί…” μου εξήγησε μια πρακτική ανάγκη. Ο φίλος μου ήταν στο σύρμα(τηλ) πριν καταλάβω καλά τι ακριβώς έλεγε, αισθανόμουν πως δεν αντιδρούσα καθόλου στα λόγιατου.”Του πνεύμονος…” είχε συμπληρώσει, σαν να επαναλάμβανε μια θανατική αμετάκλητη απόφαση του εμφυλίου, που φαινόταν ασήμαντη, σαν τελική διατύπωση γνωστή τυπικής πρότασης.
Ο Κώστας ο Φλέγκας δεν είναι πια εδώ, τηλεφώνησε πριν λίγο κάποιος γνωστός ο Κ.Γ. “έφυγε (πέθανε) ο Φλέγκας, δεν είχε καμιάν ελπίδα εξ άλλου…”είπε ουδέτερα σχεδόν εύθυμα. “Οι γιατροί “πέσανε μέσα” πρόσθεσε ο τύπος, αναφερόμενος σε καταδικαστικές αποφάσεις ορισμένων “επιστημόνων” που νομίζουν ότι πρέπει να τους σεβόμαστε όταν εκφωνούν τις θανατηφόρες εκτιμήσεις τους.(…)
Μα ο Κώστας έφυγε πριν την ώρα του και δεν ήθελα να το καταλάβω. Να ήταν που είμαστε φίλοι και συνήλικοι ή ότι η καλλιτεχνική του ιδιοσυγκρασία πλησίαζε δικές μου ευαισθησίες ;
Θυμόμουν το εργαστήριό του σ΄ένα υπόγειο σε πάροδο της Σίνα, τα μεγάλα ταμπλώ με τα σκουροκόκκινα χρώματα στις ενδυμασίες των γυναικών. Τον τρόπο που δούλευε , την μεγάλη ακαταστασία , που μ΄ άρεσε, την τάξη που προέκυπτε από την αναρχική έκρηξη.
Τα λόγια του κομμένα στο πατρόν μιας λαϊκής και διανοουμενίστικης γλώσσας,έδιναν ευκαιρίες εκπλήξεων και με σπομάκρυναν από τις εικόνες της καθημερινής ζωής, όσο κι ο φακός του με την τέχνη μιας αναντίρρητης ευφυϊας. Φωτογράφος αυτός ο εικαστικός, με τη μανία που δεν την τιθασεύουν μέτρια ή και καλά αποτελέσματα. Βρήκα εύκολα μια φωτογραφία του Κ.Κ (επίσημο πρόσωπο ακόμα) και χάρηκα την περίφημη αναμνηστική πόζα με το Γιώργο, που είναι στην πρώτη σελίδα ενός άλμπουμ.
Ο χρόνος του έκλεισε, ότι ήταν να γίνει συμπληρώθηκε, ο Κώστας ο Φλέγκας ο γεωπόνος που έγινε φωτογράφος κάπου θα χαμογελάει, μ΄ ένα τσιγάρο κι ένα ποτήρι μπράντι ,οι λέξεις δεν έχουν πια πολλή σημασία, θα λέει , μια εικόνα μόνο μετράει, αυτή ίσως κάτι μπορεί να πει.

Εξώφυλλο της ποιητικής που εξεδωσε στα 1985 ο «ΕΞΑΝΤΑΣ»,
Ο θάνατος φτερουγίζει σε πολλές σελίδες του βιβλίου, επιλέξαμε :

XXV

Ο θάνατος φτερούγιζε δίπλα μου
Επιστρατεύοντας περισκέψεις
ηθικούς κώδικες
καθώς και λογής συναισθήμτα

εναντιώθηκα στην ελαφρότητα της αποδοχής

Η έντεχνη ενατένιση με συνέπερνε πάντα
είτε από έκδηλη αναποφασιστικότητα
είτε από φιλοσοφική αδυναμία

Εν πάσει περιπτώσει
η αναμονή παρεμεινε και τώρα, ατυχώς , τυχαία.