Η Σοφία Λιλιμπάκη που εμφανίσθηκε ξαφνικά στον ΑΛΚΜΑΝΑ μας έφερε στην Τουρλωτή και φυσικά στους Λιλιμπάκηδες. Ψαχνουμε εδώ και χρόνια την οικογένεια αυτήν , ελπίζουμε να βρούμε στοιχεία. Μέχρι τότε παρουσιάζουμε στιχους της Κλειώς και του Μιχάλη Λιλιμπάκη, που αλιεύσαμε στο ευλογημένο διαδίκτυο και θα επανέλθουμε.
ΜΙΧΑΛΗΣ ΛΙΛΙΜΠΑΚΗΣ
Όφου και να ‘σουνα νησί
και να ‘μαι γω το κύμα
να σ΄ αγκαλιάζω πάντοτε
χωρίς να κάνεις βήμα.
Πάνω σε μια ψιλή κορφή
ήθελα να ‘σαι χιόνι
και να ‘μαι γω το σύννεφο
ο ήλιος μη σε λιώνει.
ΚΛΕΙΩ ΛΙΛΙΜΠΑΚΗ
Μα ένα χωριό αγαπητό
και ξέταιρο από τ’ άλλα
είναι αυτό που οδηγεί
τσι πεθυμιάς τα ζάλα.
Τόση απέραντη ομορφιά
μοναδικά φτιαγμένη
κι όλη η φύση γύρω του
αρμονικά πλασμένη.
Το όνομα του Τουρλωτή
σαν τούτο άλλο δεν είδες
γιατί έχει πλούτο ομορφιάς
κι ανθρώπους μερακλήδες
Aν αγαπάς την Τουρλωτή,
έλα, μην κάτσεις για πολύ,
κι΄εκείνη, μάλλον θα χαρεί,
αρκεί που λίγο θα σε δει,
στην μοναξιά της μην πνιγεί.
…
Στο νού μου έρχονται συχνά
με μάτια δακρυσμένα
αγαπημένες θύμισες
από τα περασμένα
Σημείωση : Στίχους παμπάλαιους του Γ.Λιλιμπάκη είχαμε παρουσιάσεει πριν μήνες, από νησί του Αιγαίου.
ΑΛΚΜΑΝ 
Η Τουρλώτή παρά το όνομά της κρύβει τις ομορφιές της και δεν τις προσφέρει στον βιαστικό και ανυποψίαστο επισκέπτη. Ταιριάζει μεταφορικά, νομίζω, μια μαντινάδα που άκουσα κάποτε να τραγουδιέται η μάλλον να ψιθυρίζεται απο ενα παλιό κατοικο του χωριού (έκανε καφενείο):
Ίντα ψυχή κι’ απομονή την έχει το κορμί σου
Να βγάνεις το φουστάνι σου να θέτεις μοναχή σου
Σ.Λ.
Μου αρέσει!Μου αρέσει!