Αφιέρωση: Στους : Νίκο, Γιώργο,Μιχάλη, Μανόλη
Πόλη της μνήμης και της θύμησης
τις πόρτες σου Αρχαγγέλοι τις φυλάνε
είναι της Δύσης – της Ανατολής
ή στο Βοριά και το Νοτιά μας πάνε
Κάστρο της Κρήτης απροσκύνητο
στις τάπιες που χαθήκαν αντρειωμένοι
ο Έρωτας τις νύχτες κάνει πόλεμο
κι υπάρχουν πάντα νικητές και κερδισμένοι
Κάστρο μες τα στενά δρομάκια σου
πλήθος πολύχρωμο κινείται μάνι μάνι
γυμνόστηθες κοπέλες της Κνωσού
κάνουν παρέα με τους ναύτες στο λιμάνι
Χαμένοι μέσα στο συνωστισμό
στους επισκέπτες που δεν ξέρουν που να πάνε
στιχάκια γράφουν που δεν έχουν τελειωμό
αυτοί που τους καημούς τους τραγουδάνε
Σαρώνει νύχτες τα σοκάκια σου
ο λυβικός νοτιάς, θαμπώνει το φεγγάρι
και βγαίνουν οι βυζαντινοί αρχόντοι σου
κι ο Μπαρμπαρόσα κι οι Σαρακινοί κουρσάροι
Κι όταν κτυπήσουν τα μεσάνυχτα
απ την καμπάνα σου προστάτη σου αγίου
ο Μοροζίνι θ΄ αγορεύει και θα συζητά
πως θα νικήσει τους εχθρούς του βασιλείου
Πριν φέξει ένα μπεγίρι χλιμιντρά
του καπετάνιου θα ναι του Μιχάλη
ή τ΄άγιου το φαρί τους Τούρκους κυνηγά
που τρέμουν μην τους πάρει το κεφάλι
Εδώ ο Δομίνικος με το Δαμασκηνό
κι όλοι οι ζωγράφοι του μεγάλου Κάστρου
των ορθοδόξων χρωματίσαν τον καημό
ψηλώσαν της χριστιανοσύνης τ΄άστρο
Κρυμμένες οι παλιές σου αρχόντισσες
που κατοικούν σε σπίτια με ψηλά μπαλκόνια
ακούνε μουσικές του Μάνου μαγικές
και της αγάπης συλλογίζονται τα χρόνια
Νεράϊδα που στο πέλαγος κοιτάς
θαλασσοπούλια παίζουν στην ποδιά σου
και συνορίζονται ο Νοτιάς με το Βοριά
ποιος να χαϊδέψει τα σγουρά μαλλιά σου
ΑΛΚΜΑΝ 