Με πολλούς στίχους γέμισε ο «ΑΛΚΜΑΝ»τις μέρες αυτές, ενώ έτρεχε αλλού η επικαιρότητα, που σχετίζεται με » τις τέχνες και το πνεύμα». Ηταν πολλές παραστάσεις στο φεστιβάλ του Δήμου Ηρακλείου, ξεχώρισε η Λύδια Κονιόρδου και οι «Τρωάδες» , απολαύσαμε την ηρακλειώτισσα τραγωδό, μοναδική στην απόδωση των μεγάλων ηρωϊδων του αρχαίου δράματος.
Δεν καταφέραμε να δούμε έναν ακόμα Οιδίποδα, πως να αντέξουμε τους ελάσσονες έλληνες ηθοποιούς στις μεγάλες τραγωδίες, αυτούς που διαπρέπουν σε κοσμαγάπητα σίριαλ,παρά τη συμπάθεια στον Κ. Μαρκουλάκη και κυρίως στον Σ.Ευαγγελάτο. Και βέβαια εξοντωθήκαμε στο Οροπέδιο (Λασιθίου) που αγαπάμε, εδώ ο πολιτισμός απέδρασε αφήνοντας μόνο τηγανητές και ψητές και βραστές πατάτες και λίγο χοιρινό ακριβά χρεωμένο. Ο τοπικός πολιτιστικός σύλλογος διάλεξε λαϊκές μουσικές για νέους, πολύ μακριά από το γούστο μας, εκκωφαντικούς ήχους και λικνιζόμενες τραγουδίστριες- που δεν σχετίζονται ούτε με τέχνες ούτε με γράμματα.
Όμως ας μην παρπονεθούμε για όλα, το καλοκαίρι έχει δροσερέψει και τ΄ αυγουστιάτικο φεγγάρι προχθές, μεγάλο επιβλητικό και πανέμορφο, γλύκανε τη διάθεση μας. Και πριν λίγες μέρες μια ανθρώπινη αλυσίδα από τα Χανιά μέχρι τον Άγιο Νικόλαο, κινήθηκε με χορευτικούς ρυθμούς παραδοσιακούς, ζωντανεύοντας πολιτιστικές παραδόσεις, που χάνονται στο βάθος του καιρού. Υπάρχουν και καλές ιδέες και κάποτε και εφαρμογές, που δεν ευτελίζουν τη ζωή μας, αρκεί να ψάξουμε λίγο, συλλογιζόμουν…
ΑΛΚΜΑΝ 