Από σημείωμα του Νίκου Βασιλάκη, σεβαστού μας δασκάλου, σε εφημερίδα τοπική.
Η ΠΟΙΗΤΡΙΑ ΤΗΣ ΑΝΤΙΣΤΑΣΗΣ
Η Σοφία Μαυροειδή-Παπαδάκη υπήρξε μια εξαίρετη γυναικεία προσωπικότητα, μια ρωμαλαία φωνή με ανεκτίμητη προσφορα στην κοινωνία, στα γράμματα και στον ελληνικό λαό, στην πρόοδο και στη λευτεριά. Αγάπησε με πάθος το χωριό της, τη Φουρνή, το φημισμένο σε όλ την Κρήτη για τους πνευματικούς ανθρώπους που ανέδειξε.
«Στον κάμπο και στων λόφων τα ριζά
τρία λευκά κοπάδια γύρω
από μια αρχόντισσα εκκλησιά
στα πόδια τους λειβάδια
κατάφυτα από των βροχών τη χαρά»
Η Σοφία αγάπησε την Κρήτη με τους αγώνες της, του Κορνάρου και του Γκρέκο τη Μούσα, με το Αρκάδι της.
Υμνεί την αντρειωμένη Μάχη τςη Κρήτης(…)
«Κι ο Διγενής σέρνει φωνή
από τον Ψηλορείτη
απου΄χει άρματα ας βαστά
κι απού δεν έχει ας βρίσκει»
Σαράντα χρόνια δασκάλα(…)δίδασκε με αγάπη και τρυφερότητα τα παιδια του ελληνικού λαού(…) Στην περίοδο της φασιστικής κατοχής, ρίχτηκε με φλογερό πάθος και ορμή στον αγώνα για τη Λευτεριά(…)
«Με τη χρυσή τη νιότη, πανοπλία
το θάρρος την ορμή τη λεβεντιά
με τον αγώνα τη θυσία
για την Ελλάδα, για τη λευτεριά»
ΠΟΙΗΜΑΤΑ
το πιο γνωστό «ΤΗΣ ΝΙΟΤΗΣ ΚΑΙ ΤΗΣ ΛΕΥΤΕΡΙΑΣ»
Μελετώντας κανείς το έργο της το βγαλμενο από την καρδιά και τη φλόγα μιας αγωνίστριας, νοιώθει τον παλμό της αντίστασης, τη λεβεντιά, την ομορφιά, την έξαρση, το πνεύμα της εθελοθυσίας, την παληκαριά, για έναν καύτεροκόσμο, για μιαν καινούρια Ελλάδα.(…)
ΣΗΜΕΙΩΣΗ ΑΛΚΜΑΝΑ : Στα 2002 στήθηκε στη Φουρνή, η προτομή της
«απότελεί σύμβολο του αγώνα, για τη μόρφωση του λαού, για την Εθνικη Αντίσταση, για την αλήθεια, γιατα δίκια του λαού, γιατην ειρήνη και τη λεφτεριά. Και θα φωτίζει το δρόμο του λαου και της νεοαλίας» γράφει ο Νίκος βασιλάκης που επιλέγει και τους στίχους της που θα κλείσουν αυτό το σημείωμα:
ΚΡΗΤΗ
(απόσπασμα)
Κι αν μέσα μου δεν ένοιωθα φωτιά
κρασί μεθυστικό κι οξύ
θα σ΄αγαπούσα
και μόνο απ΄του Κορνάρου σου τη μούσα
αρχοντοπούλα της αγάπης Αρετούσα.
Κι αν ένα ακοίμητο σκουλίκι γαι καρδια
δεν είχε βάλει να με τρώει
θα σ΄αγαπούσα
και μόνο από του Γκρέκο σου τη μούσα
Κυρά του πάθους Παναγιά
ΑΛΚΜΑΝ 