Ενθυμηση του ποιητή Μηνα Δημάκη-μετα 30 χρόνια

Πέρασαν – συμπληρώθηκαν – τριάντα χρόνια από την αναχώρησή του. Έφυγε αθόρυβα, διακριτικά, όπως έζησε αφήνοντας σημαντικό έργο. Δεν έγινε ευρύτερα γνωστός, παρέμεινε στο χώρο της λογοτεχνίας, εργάτης αποδοτικός, σεβαστός, βραβευμένος για κάποιες επιδόσεις του, από τους συναδέλφους του.
Δεν έκανε στιχάκια για μουσικούς, δεν έγινε μέλος των διάσημων καλλιτεχνικών κλειστών κύκλων της εποχής του , έμεινε μακριά από την την τύρβη των μεγάλων συγκεντρώσεων, των πολιτικών εκδηλώσεων των κοινωνικών συναναστροφών.
Και διασώθηκε κράτησε την ψυχή του όρθια μέχρι το τέλος, όταν ο χρόνος του ολοκληρώθηκε και στέγνωσε η κλεψύδρα.
Είχαμε την τύχη να τον συναντήσουμε για πολύ λίγο, στα χρόνια της εξέγερσης και της μάθησης και της μεγάλης αφέλειας. Μας πέρασε από την παλιά πόρτα ενός ισόγειου διαμερίσματος, κάπου κοντά στη Δεξαμενή (Αθήνα) στο εσωτερικό του σπιτιού που ήταν σκοτεινό-κάπως έτσι θα ήταν και του μεγάλου αλεξανδρινού συναδέλφου του (σκέφτομαι με λύπη σήμερα)- και μετά από ολιγόλογη συζήτηση μας ενεχείρισε ένα ποίημα του για το φοιτητικό περιοδικό “ΞΑΣΤΕΡΙΑ”. Δεν αξιολογήσαμε εκείνη την εποχή την προσφορά του, δεν καταλάβαμε καθόλου τη σημασία των στίχων του. Τότε και η ποίηση είχε πολιτικά πρόσημα και κοινωνικές στενές προδιαγραφές. Μα φαίνεται όλα αυτά να έχουν εξαφανισθεί στο βάθος ενός άγνωστου χρόνου. Οι αμαρτίες ίσως έχουν εξαγνισθεί, όχι χωρίς δυσκολίες και ταλαιπωρίες, όχι χωρίς ακριβό αντίτιμο.
Και πλησιάσαμε εδώ και πολύν καιρό την ποίηση του ηρακλειώτη λογοτέχνη με ανοικτή διάθεση, με εκτίμηση και συμπάθεια.
Ψάξαμε και βιογραφικά στοιχεία, συγγενείς και φίλους του στην πόλη μας. Η αξιαγάπητη φίλη μας κ. Νόρα Φανουράκη, ανιψιά του, μας φώτισε λεπτομέρειες της ζωής του.
Στα 2000 η έμπνευση από την ποιητική συλλογή του “ARS POETIKA” του Μηνά Δημάκη μας οδήγησε στη μικρή έκδοση μιας συλλογής – για να θυμηθεί η πόλη μας το άξιο τέκνο της. Θα την παρουσιάσουμε έχει τίτλο : «ΒΗΜΑΤΑ ΣΤΗΝ ΑΜΜΟ»