Σοφία Λιλιμπάκη, η σημασία του να είναι κανείς σοβαρός

Λάβαμε και δημοσιεύομε ευχαρίστως, κείμενο της κ. Σοφίας Λιλιμπάκη για τον Ν. Κωνσταντόπουλο (ο τίτλος είΝαι δικός μας)

» Η αποψινή αναδίπλωσή σου στην στάση του Νίκου Κωνσταντόπουλου ήρθε την κατάλληλη στιγμή. Είχα πριν ένα τηλεφώνημα με καποιον παλαιό φίλο, που παρ’ ολίγο να με βγάλει έξω από τα όρια της ευπρέπειας. Με ακραίους χαρακτηρισμούς, που συνηθίζει να χρησιμοποιεί, κόμπαζε θεωρώντας ότι δικαιώνονται οι προβλέψεις του. Εμένα με αντιμετώπιζε, αν είναι δυνατό, σαν να ήμουν Κωνσταντοπουλικός!
Σε σένα όμως θέλω να πω αναλυτικά την άποψή μου. Εισαγωγικά θα επαναλάβω ότι ποτέ δεν μας απασχόλησαν οι υλικά πλούσιοι –ούτε οι πολύ ούτε οι πάρα πολύ- και ο κόσμος τους δεν μας συγκινεί. Αλλού κοιτάζομε, άλλα προσδοκούμε, άλλη σκιά αφήνουμε περνώντας. Τον Ν.Κ. τον γνωρίζω από τα φοιτητικά χρόνια της δεκαετίας του ’60. Παρακολούθησα την πορεία του, τι έκανε στην επταετία και μετά. Ξέρω τις ικανότητες και τις ελλείψεις του. Την τελευταία εμπλοκή του την κρίνω από την ανθρώπινή της πλευρά. Έκανε ένα βήμα στο κενό αγκαλιά με μια μπάλα. Ένας άνθρωπος που από τα 18 του εντάχθηκε στον πολιτικό στίβο, είχε διακριτή παρουσία στο φοιτητικό συνδικαλισμό και εν συνεχεία μεταπολιτευτικά διακρίθηκε, αποκτώντας τη φήμη ενός στιβαρού κοινοβουλευτικού ανδρός. Κάποια ώρα -αιφνιδίως- εγκαταλείπει την πολιτική που ήταν η ζωή του. Σαν να πήρε μόνος του το τρένο που τον πήρε πέρα απ’ τη ζωή…Κατά ένα τρόπο πενθώ την οικειοθελή οριστική του απομάκρυνση απ’ το χώρο. Υπάρχει ένα ερωτηματικό που δεν έχω δώσει απάντηση: Γιατί;

Υ.Γ. Εξυπακούεται ότι το μεγαλύτερο μέρος του κειμένου περιέχει
προσωπικές σκέψεις που δεν μπορούν να δημοσιευτούν. »
Σεβαστήκαμε την άποψη της Σ.Λ. και δεν δημοσιεύσαμε ορισμενες παραγράφους. Οι απόψεις που διατυπώνονται είναι κοντά, σ αυτές που εξέφρασε ο Γιώργος Γαλενιανός, στο πρώτο δημοσίευμα του «ΑΛΚΜΑΝΑ» για τον παλαι ποτέ πρόεδρο του ΣΥΝ.