Πέρασε καιρός, ο μουσικός (Κώστας Τζίκας) αναζητούσε τότε ( πριν την επάρατον-πολιτικήν νόσον) στίχους προς μελοποίηση, κατάλληλους για λαϊκό πεντάγραμμο. Κανείς δεν λάβαινε σοβαρά υπ΄όψιν τις ανάγκες του νεαρού φοιτητή της Αρχιτεκτονικής, που παθιαζόταν για τη μουσική και τους ρεμπέτικους ρυθμούς. Προτιμούσαμε να ενδιατρίβουμε σε συνελεύσεις συγκεντρώσεις και νυχτερινες μπουάτ- που καθε άλλο από ζεϊμπέκικα ή χασάπικα ή τσιφτετέλια παρουσίαζαν. Όμως κάποιος συγκινήθηκε από τις αγωνιώδεις εκλήσεις του Κ.Τ. και δεν άργησε να του συνθέσει στιχους. Ήταν ο Σίφης, καμιά σοβαροφάνεια δεν τον εμπόδισε να γράψει την «Αριανή» που μετέφερε στους λαϊκούς ήχους ο επίδοξος συνθέτης με μεγάλη, όπως λέμε επιτυχία και τραγουδήσαμε με πολύ κέφι, Δείγμα της ικανότητας του στιχοπλόκου :
Κώστας Τζίκας, από το πρόγραμμα συναυλίας του στην «ΟΑΣΗ» 2000
» Η ΑΡΙΑΝΗ
Ραντεβού στην Αφροδίτη
έδωσα μ΄Αριανή
Είχε βαρεθεί τον Άρη
κι είχα βαρεθεί τη γηΣ΄άλλο αστέρι να βρεθούμε
και γλυκόλογα να πούμε
…
Τα τέσσερα ματάκια της
χαμήλωνε η καλή μου
στο πρώτο
το φιλί μου
… «
Το εύθυμο τραγούδι του Σίφη, μας διασκέδασε τότε, κανείς δεν του έδωσε μεγάλη προσοχή. Κι όμως ήταν μια σάτιρα αρκετά σαφής, που έθιγε τον αντιφεμινισμό που ενδημούσε στις παρέες μας, την πουριτανική (ακριβώς) στάση μας, την ουδετεροποίησή μας και την αισθηματική αποχή . Ο έρωτας ήταν χαμένος στις μεγάλες συγκεντρώσεις και στα ουτοπικά όνειρα μιας γενιάς που κυνηγούσε το άπιαστο πουλί της κοινωνικής απελευθέρωσης ( η σύντροφος ήταν πολυ μακριά και μπορούσε να χει… 4 ματάκια). Η ευκολία να σε καθοδηγούν, μας έβγαζε από επιλογές, η “γραμμή” έδινε λύσεις .
(Βέβαια αυτά θα πληρωθούν ακριβά αργότερα, οι επιταγές δεν είχαν αντίκρισμα όμως έπρεπε να εξοφληθούν και ήταν ακριβό -βαρύ- το τίμημα)
Ο Σπύρος Ζ. παρατήρησε προ ημερών:»πολύ παρελθόν και επιστροφή στους χαμένους φίλους στον «Αlkman.gr»! » Είναι αλήθεια, έτσι συμβαίνει , μα δεν μπορούμε να κάνουμε αλλιώς. Δεν είχουν μόνο οι (απω)ανατολίτες προσκόληση σ αυτούς που φεύγουν και τους προγόνους γενικότερα, ούτε μόνο ο Κομφούκιος εκτίμηση και τιμή στην μνήμη των απελθόντων – όταν περάσει ο καιρός, όταν φτάσει η ώρα, κάθε άνθρωπος όπου γης, αισθάνεται δεμένος με τα αγαπημένα πρόσωπα, που έφυγαν, η ζωή δεν μπορεί να σβήσει δεσμούς και αισθήματα.
Σημείωση: Στις 24 Οκτωβρίου, Κυριακή, φίλοι του Σίφη Καμάρη, θα συγκεντρωθούν, έξω από την Κοξαρέ στις 11 το πρωί, στο εκκλησάκι του. Όποιος επιθυμεί, ας έρθει μαζί μας, συμπηρώνονται 4 χρόνια από το μεγάλο του ταξίδι.
Κώστας Τζίκας, από τους πρώτους φανατικούς του ρεμπέτικου, συλλέκτης και συνθέτης, την εποχή της «ΑΡΙΑΝΗΣ»
ΑΛΚΜΑΝ 