Η είδηση έφτασε μέσω του Μac (υπολογιστή) τυχαία και μας άφησε άφωνους. Έφυγε ο Σακελλαράκης, ενώ προγραμματίζαμε κάποια επαφή, να μάθουμε τι έγινε το καλοκαίρι, να μας ενημερώσει για προγραμματισμούς και σχέδια. Δεν είναι δυνατή καμιά άλλη αναφορά ή σχόλιο, ο » Αλκμαν» γύρισε στα πανάρχαια χρόνια, στους λυρικούς της πιο παλιάς εποχής (του 7ου Π.Χ. αιώνα) και άνοιξε κάποιους στίχους σύγχρονους, αφιερωμένους στον διαπρεπή αρχαιολόγο.
(Τον Νοέμβριο του 1987 τυπώθηκε ένα βιβιαράκι, για λογαριασμό των εκδόσεων «ΝΕΦΕΛΗ». Τίτλος «ΕΠΑΡΧΙΑ ΤΕΜΕΝΟΥΣ», στο εξώφυλλο σχέδιο σφραγιδόλιθου μινωικού -μαλλον από ανασκαφές Σακελλαράκη και στις σελίδες 34,35 ένα ποίημα αφιερωμένο στον Ζακς -ψευδώνυμο για τον Γιάννη Σακελλαράκη)
Θ Υ Σ Ι Α Ν – Α Ι Ν Ε Σ Ε Ω Σ
στον Ζακς
Τεντωμένες όλες οι χορδές
κομμένα τα περιθώρια
Δίχως εξήγηση λόγο
βρισιές χοντροκομμένες
Σκοτεινό πέρασμα μέσα στη λάσπη
αναρριπίζονται νυχτερίδες
Γητειές μυρωδικά βότανα
» ΤΟ ΡΑΝ ΤΟ ΠΑΝ ΤΑΛΛΟ»
Μπόρες καταιγίδες
τέρατα του βάθους
πανάρχαιες κτηνοδείες
Στο βωμό μαχαίρι δίστομο
το παιδί με τον τρόμο
τα μάτια σπασμένο γυαλί
Ο φόνος δεν είναι δικός μας
η σφαγή δεν είναι το έγκλημα
το ξόανο ράγισε δεν σώζεται
ο ξορκισμένος εχθρός
επληρώθηκεν εντός μας
φονικό μέγεθος
Θρήνος δεν ακούεται
ότι κλάψαμε θα συγχωρηθεί
Μεγάλα φτερά ας φυλάξουν
τον δυνατόν άνεμο
στ΄αγύριστο ταξίδι
να΄ναι γλυκύς καιρός
Μονολογούμε, επαναλαμβάνομε το τελευταίο τετράστιχο, Μεγάλα φτερά ας φυλάξουντοον δυνατόν άνεμο…
ΑΛΚΜΑΝ 
Πράγματι, Βασίλη, μεγάλη απώλεια!!! Το είδα το πρωί του Σαββάτου 30.10 και έμεινα άφωνος! Δεν ήξερα ότι ήταν άρρωστος….Πολλά μπορούν να λεχθουν για τον Ανθρωπο αυτόν!!! Προς το παρόν «Αιωνία του η μνήμη»….
Μου αρέσει!Μου αρέσει!