ΤΟ ΑΒΑΕΪΟΝ Ridgmount, Sain James
Ψάχνοντας στα αποκόμματα περιοδικών και εφημερίδων (ας είναι καλά ο ΓΖ που μας δίνει κάποια μικρά ντοσιέ από το ατέλειωτο αρχείο του, που με απέραντη υπομονή ταξινομεί και βιβλιοθετεί με πολύ πρακτικό και επωφελή τρόπο) βρίσκω πολλά κείμενα που με ενδιαφέρουν. Το κακό είναι ότι πολλές φορές λείπει η χρονολογία και ο συγγραφέας και έτσι οδηγούμαστε σε συμπληρώσεις και υποθέσεις ανάλογες με αυτές των αρχαιολόγων της προϊστορίας.
….
«Οι κοινές εκδρομές γίνονται συνοδεία φίλων, συγγενών η αγαπητών προσώπων ή απλώς με καραβάνια, οργανωμένα από συλλόγους πάσης φύσεως ή γραφεία τουριστικά και ταξιδιωτικούς πράκτορες.
Οι εξαιρετικές περιηγήσεις απαιτούν ιδανικούς φίλους ή συνθήκες που ευνοούν τις εκπλήξεις και τα θαύματα.
Η περίπτωση που θα σας διηγηθώ ανήκει στην δεύτερη κατηγορία και την οργάνωσε ο στενός και ιδιότυπος φίλος και συνεργάτης Ιωσήφ Κ. που χαϊδευτικά τον αποκαλούσαμε Ιωσήφ Βισαριόνοβιτς – κοροϊδεύοντας λίγο και τελείως αθώα τις πολιτικές τάσεις της οικογενείας του.
Περιλάμβανε διαδρομές στην Αγγλία που σύμφωνα με εκτιμήσεις του διέθετε (αντίθετα από ότι πιστεύουν πολλοί) τις καλύτερες, τις πιο όμορφες εξοχικές περιοχές της γης και περιηγήσεις στο Λονδίνο, όχι στα λίγο πολύ γνωστά μεγάλα μουσεία της χώρας αυτής, αλλά στα σπάνια κι απόκρυφα μνημεία της.
Η μέρα της Τετάρτης, 21 Σεπτεμβρίου του 19.. ήταν πολύ βροχερή και επέλεξε την επίσκεψη σε κλειστό χώρο, στο Αβαείο του Ridgmount,
στο Eastern London (στη ανατολική πλευρά της μεγαλούπολης). Μας είχε εξηγήσει ότι επρόκειτο για ναό των Μεθοδιστών, ένα παρακλάδι των διαμαρτυρομένων, από τα τόσα που υπάρχουν στην οικουμένη, απέφυγε λεπτομέρειες, είναι απίθανο μέρος περιορίσθηκε να δηλώσει. Με λεωφορείο (διώροφο) φτάσαμε στην στάση της Trinity Road της E Hill και από κει μέσω της Geraldine και Eglantine Road στο γωνιακό δρομάκι Knoll. Πλησιάσαμε ακριβώς στην στροφή, υπήρχε ένα πλάτωμα και κάτι σαν είσοδος υπογείου, με παραστάδες από πωρόλιθο σκαλισμένες με επιμέλεια. Καμιά σήμανση μέχρι το σημείο αυτό δεν έδειχνε ύπαρξη μνημείου ή αξιόλογου κτίσματος. Όμως λίγο πιο βαθιά, μετά από εννέα σκαλοπάτια μια πόρτα μέ περίτεχνο υπέρθυρο, μας υποδεχόταν: έγραφε με σκαλιστά γράμματα: Soli Deo gloria πάνω από το κλειδί (1) του τόξου, ο Ιωσήφ μετέφρασε : Δόξα μόνο στο Θεό.
Μα πως να μπούμε; καμιά πληροφορία δεν υπήρχε πουθενά, μόνο η επιγραφή : Sant James – ( Abbaio S.J. IIIV-XXI ) ο φίλος και οδηγός μας, εξήγησε ότι πρόκειται για τον ναό του Αγίου Ιακώβου, του Αβαείου του S.J. που καταργήθηκε κάποτε με διάταγμα της Ελισάβετ (της Μεγάλης, της φαλακρής). Μα πως θα μπούμε, η πόρτα ήταν κλειστή και θεόρατη και καρφωμένη με χίλια τζινέτια (2). Υπάρχουν κώδικες των Μεθοδιστών και των άλλων διαμαρτυρομένων, μονολόγησε ο Ιωσήφ, ας δοκιμάσουμε . Υπήρχε ένα στρογγυλό κλείθρο στην μέση της πόρτας, με γράμματα του λατινικού αλφαβήτου στις ακτίνες, Άρχισε να δοκιμάζει, αφού χρησιμοποίησε για λίγο τον φορητό υπολογιστή του γυρίζοντας τον μικρό σιδερένιο άξονα σαν μανιβέλα, αλλά και προς τις δυο κατευθύνσεις, σε λιγότερο από 7 λεπτά, έτριξαν οι σκουριασμένοι σιδερένιοι μεντεσέδες, η πόρτα άνοιξε φαρδιά πλατιά, για να φανεί το σκοτεινό εσωτερικό μιας εκκλησιάς. Είχε βρει τον κωδικό, είχε πείρα από σπάσιμο «συνθηματικών» (password) των ΗΥ αλλά και γνώσεις θρησκειολογίας και θεολογίας αλλά μας εξέπληξε, πως τα κατάφερε;
Παρά των όγκο των ιερών κειμένων είναι περιορισμένες οι επιλογές, είπε χωρίς έπαρση, όπως οι Μαρξιστές δεν πολύ διαβάζουν το Κεφάλαιο, έτσι και οι θρησκευόμενοι δεν ενδιατρίβουν πολύ στην Αγία Γραφή. Μένουν στα τσιτάτα και τα αποφθέγματα και δεν κάνουν και άσχημα ούτε οι μεν ούτε οι δε, ίσως υπάρχει πολύ φλυαρία στα πολύ εκτεταμένα κείμενα. Δοκίμασα 10 τυπικές φράσεις και ρητά και πέτυχα : Sola fide
ο εστι μεθερμηνευόμενο : Μόνο η πίστη
Μπήκαμε προσεκτικά, με θρησκευτική ευλάβεια, αφήσαμε τα παπούτσια μας στο πρώτο πλατύσκαλο, όπως έγραφε (προέτρεπε)η σχετική επιγραφή. Και έπρεπε γιατί τα πάντα ήταν γύρω μας καλυμμένα , με πολύτιμα χαλιά και υφάσματα, στοιχειώδης πρόνοια να μην προκαλέσουμε φθορές ή ζημιές η απλά λερώματα. Δεν είδαμε κανέναν όμως υπήρχε η αίσθηση ότι μας παρακολουθούσε κάποιο μάτι. Η πολυτέλεια μας είχε αφήσει άναυδους, υφάσματα όλων των ειδών και τάπητες απερίγραπτης ομορφιάς και κεντήματα με χρυσοκλωστές και πολύτιμους λίθους, χωρίς κανένα ίχνος όμως ανθρώπινης μορφής ή ζώου . Δεν αργήσαμε να καταλάβουμε ότι όλα τα διακοσμητικά θέματα αφορούσαν γραφές σε γνωστές και άγνωστες γλώσσες, διακοσμούσαν ρητά και αποφθέγματα.
-Εδώ γράφεται η ομολογία της πίστεως σε όλες τις γλώσσες και διαλέκτους της γης, μας διαφώτισε ο εκλεκτός φίλος μας. Είναι γνωστή η μανία των διαμαρτυρομένων κυρίως για την μετάφραση και διάδοση της Αγίας γραφής. Προχωρήσαμε τα σκαλιά προς τα κάτω, υπήρχαν πολλά επίπεδα, σαν μια αντεστραμένη βαθμιδωτή πυραμίδα.
Όλοι οι τοίχοι ήσαν καλυμμένοι με τα απίθανα πολύχρωμα ταπέτα και άγνωστων διαλέκτων ρητά . Ο χώρος περιοριζόταν σιγά σιγά, μα δεν φαινόταν το τέλος. Όταν φτάσαμε σ΄ έναν κεντρικό οβάλ χώρο, καταλάβαμε ότι έσκαβαν συνεχώς και πρόσθεταν βαθμίδες στην κατάβαση, για να χωρέσουν νέες γραφές, για νέες διαλέκτους. Οι γλώσσες θα τελειώσουν, είναι ένα μνημείο σαν τον Πύργο της Βαβέλ, είπε ο συνοδός μας. Μόνο κατασκευάσθηκε με μικρότερες διαστάσεις (και κλίμακα) και δρα αντιστρόφως, επικρίνει την αλαζονεία και υμνεί τον “Παντοδύναμο” Θεό. Αρχίσαμε να εννοούμε το χώρο και το γενικό στερεομετρικό σχήμα, η αντεστραμένη βαθμιδωτή πυραμίδα που θα περιόριζε κάποτε, σε μηδενικό εμβαδόν το δάπεδο του ναού. Ίσως είναι προφητικός ο ναός του Αβαείου του Ridgmount, στο τέλος οι άπειρες γλώσσες θα οδηγήσουν σε μια ή καμιά , είναι αναπόφευκτο. Οι υπολογιστές τις καταργούν ή καλύτερα -μεταφράζουν σε άπειρες παραλλαγές-από όλες τις γλώσσες σε όλες.
Μου φάνηκε τρομοκρατική σκέψη κι έτρεξα ασθμαίνοντας στα σκαλιά της ανόδου-εξόδου. Στο πλατύσκαλο δεν βρήκα τα παπούτσια μου, έψαχνα φοβισμένος οι άλλοι ήταν έτοιμοι κι ο Ιωσήφ με περίμενε,
Πως να βγω όμως είχε παγωνιά, φοβισμένος ψαχούλευα, έπιασα κάτι ξένες ξεφτισμένες μπότες, τις δοκίμασα χωρίς δεύτερη σκέψη κι έτρεξα στην έξοδο. Ο φίλος μου μ ακολουθούσε, μα μια σκιά με πρόλαβε , μια γυναίκα με γράπωσε με τα σκελετωμένα της δάκτυλα :
Πρέπει να τις πληρώσετε , είπε επιτακτικά!
Δεν είχα αντίρρηση, μα εξαφανίσθηκε, μου φάνηκε ότι με επιτίμησε, βρε άθλιε , σαν να μουρμούρισε.
Έφτασα στην έξοδο την παρέα, αλαφιασμένος, μα που έμπλεξα συλλογιζόμουν… »
ΣΗΜΕΙΩΣΕΙΣ 1=Ειναι η πέτρα στο κέντρο του κάθε τόξου
2=Καρφιά που ενισχύουν τις εξώπορτες
ΑΛΚΜΑΝ 