ΑΝΘΡΩΠΟΙ ΚΑ ΖΩΑ
Δεν είναι τόσο εύκολο, να πει κανείς για τη Σύλλα, το μικρό κατοικίδιο σκυλάκι μας. Μοναδικό, όπως κάθε ζωντανό πλάσμα, αν και χάθηκε οριστικά πριν ένα ακριβώς χρόνο, δεν φεύγει από κοντά μας,δεν βγαίνει από το νου και την καρδιά μας. Η Σύλλα το σκυλάκι μας, η πιο συναισθηματική νότα στη ζωή μας για 15 χρόνια, το πιο συγκινητικό ον που έζησε κοντά μας, το πιο μικρό και το πιο απίθανο.
Φεύγουν τελευταία αυτοί που αγαπάμε, αυτοί που μας είναι πιο απαραίτητοι, απομακρύνονται πολύ, όσοι έχουν κάτι να προσφέρουν , να πουν ή να δώσουν-οι πιο αληθινοί οι πιο ανιδιοτελείς οι πιο σημαντικοί σε μας, αυτοί που μας είναι αναγκαίοι. Μα η Σύλλα μέσα σ αυτούς ; ευτυχώς η μυθολογία και τα παραμύθια εξισώνουν τα ζώα με τους ανθρώπους και οι ανατολικές θρησκείες δεν κάνουν μεγάλες διακρίσεις ανάμεσα στα έμβια όντα. Η Σύλλα ήταν μέσα στο βίο μας, αναπόσπαστο κομμάτι, συνδετικός ιστός, ένωνε μια μικρή οικογένεια της έδινε κέφι και χαρά.
Ένα τόσο δα πλασματάκι, μπορούσε να αντιδρά καίρια, να μιλά στις αισθήσεις και μα επηρεάζει ακόμα και το γούστο μας. Είχε δυνατότητα ακόμα να ξεχωρίζει με κάποιον άδηλο , απίθανο τρόπο, τους “καλούς” από τους” κακούς” ανθρώπους- όχι πάντα δίκαια πρέπει να αναγνωρίσουμε, γιατί πολύ σπάνια βέβαια, έπεφτε λίγο έξω.
Ο Σ. μπορεί να την σχεδιάσει με μια μονοκονδυλιά και ο καθένας μας όταν κλείσει τα μάτια μια στιγμή την έχει μπροστά του.
Και σιγοτραγουδάμε πάντα τους στίχους της, το παιδικό τραγουδάκι που άρεσε μικρούς και μεγάλους.:
Η Σύλλα το σκυλάκι μας
…
Το μαύρο κουταβάκι μας
τυλίγει ξετυλίγεται
κουβάρι που δεν λύνεται
και κόμπος στο λαιμό μας
….
Ω Θε μου εσύ που τα πλασες τα ζωντανά στη φύση
και χάρισες στη Σύλλα μας χρόνια πολλά να ζήσει
Τώρα την πήρες στα ψηλά
την έχεις κει κοντά Σου
κι επίτρεψέ της που και που
να βγαίνει στην ποδιά Σου ! (*)
(*) Οι στίχοι είναι από το τραγουδάκι του έμμετρου παραμυθιού «Ο Τσιρτσώνης» πουκυκλοφόρησε πριν μερικα χρόνια σε πολυγραφημένη μορφή.
ΑΛΚΜΑΝ 