Κτύπησε μεσάνυχτα την Πέμπτη 2-11-2010 και άνοιξε η σκηνή της Όπερας. Που βρίσκομαι αναρωτήθηκα, όταν η “Κάρμεν” το γνωστό αριστούργημα του Μπιζέ, αναπτυσσόταν εικόνα με εικόνα μπρος στα μάτια μου. Η αναμονή έκανε την πραγματικότητα να μεταλλάσσεται, την φαντασία να ζωντανεύει.
Η ΕΤ 1 είχε επιλέξει το έργο το Ζεφιρέλι για την κινηματογραφική της βραδιά : “ Kallas for ever “ και η όπερα αυτή, ήταν το κύριο θέμα του. Ο σκηνοθέτης που το κύκνειο άσμα του ο “Οθέλος” γυρίστηκε στο Ηράκλειο, βρήκε ιδανική ερμηνεύτρια (σε ομοιότητα και έκφραση)την Φανή Αρντάν και χρησιμοποίησε την ίδια τη φωνή της μεγάλης Ντίβας(από δίσκους υψηλής πιστότητας) τόσο επιτυχημένα ώστε να νομίζει κανείς, ότι βλέπει μια αυθεντική παράσταση και με την μεγάλη υψίφωνο. Απολαύσαμε την εξαιρετική όπερα, σχεδόν ολόκληρη και συγκινηθήκαμε από το,πορτρέτο της Μαρίας Κάλλας που με άπειρη προσοχή ευαισθησία και αγάπη, φιλοτέχνησε ο σκηνοθέτης και φίλος της, που θέλησε να υμνήσει το θάρρος και την πάρα πολύ μεγάλη καλλιτεχνική εντιμότητα, της πιο σημαντικής πριμαντόνας του 20 ου αιώνα.
Και πέρα από αυτό, προσπάθησε συγκεκαλυμμένα να περιγράψει τις προσωπικές στενές του σχέσεις με την Μαρία, να εξηγήσει την εκτίμηση την συμπάθεια και την αγάπη που τους συνέδεαν.
Μπορεί ο Φ.Ζ. να μην θεωρείται ο κορυφαίος σκηνοθέτης του σινεμά, είναι όμως σημαντικός και κυρίως προσιτός και στην περίπτωση του έργου αυτού πλησίασε τον δάσκαλό του Τον Λ. Βισκόντι και ίσως τον ξεπέρασε, γιατί τα αισθήματα του η αγάπη και η τρυφερότητα του δεν έχουν όρια- μα και δεν ξεπέφτουν σε μελό και εύκολα δάκρυα.
(ψάξτε λοιπόν αν σας αρέσει η όπερα ή το καλό σινεμά, καπου θα υπάρχει το φιλμ)
ΣΗΜΕΙΩΜΑ ΓΙΑ ΤΟΝ ΣΚΗΝΟΘΕΤΗ
O Φράνκο Ζεφυρέλι (έτσι θαπρεπε να γράφεται αφού προέρχεταιαπό το Ζέφυρο το όνομα του) έστησε κάποτε στο Ηράκλειο ένα τεράστιο σκηνικό για τον Οθέλο του, αλλάζοντας τελείως το βενετσιάνικο λιμάνι του Ηρακλείου. Μετέφερε μπροστά στην στροφή του αυτοκινητόδρομου, την είσοδο του Κούλε, διακοσμημένη και αλλαγμένη και τα Νεώρια τα έκανε αγνώριστα, σαν εικόνα του1550. Ο σκηνοθέτης ήταν και εξαιρετικός σκηνογράφος, έτσι εξ άλλου ξεκίνησε με το δάσκαλο και Μέντορά του Λουτσίνο Βισκόντι.
Κατάφερε να ντύσει τους μισούς ηρακλειώτες και ηρακελιώτισσες με κοστούμια μεσαιωνικά (αναγεννησιακά) και να τους χρησιμοποιήσει ως κομπάρσους στις πολυάνθρωπες σκηνές, άλλαξε την φυσιογνωμία του τόπου και των κατοίκων του, γύρισε το ρολόι 500 χρόνια πίσω.
Ας δούμε τι λέει ο ίδιος «…ικανοποιητική ήταν και η δουλειά που έβλεπα γύρω μου, τα πραγματικά υπέροχα σκηνικά, κατασκευασμλενα από μια ομάδα που είχα εκπαιδεύει εδώ και πολλά χρόνια(…)Πολλοί άνθρωποι που είχαν ξεκινήσει σαν βοηθοί σκηνογράφοι ή μοδίστρες σε έργα που είχα ανεβάσει πριν από χρόνια, τώρα απάντησαν στο κάλεμά μου και ήρθαν να αναδείξουν τα ταλέντα τους(…)καθώς τους έβλεπα να αναβιώνουν τη λάμψη της ενετικής τέχνης μεσα σε αυτά τα άδια δωμάτια (σημ του Κούλε) του κάστρου, αισθάνθηκα πολύ περήφανος για αυτούς. Αυτό δεν σημαίνει ότι τα σκηνικά ήταν ένα απλό φόντο γαι τη δράση.Για μένα αποτελούσαν μέρος της προσπαθειάς μου να αποκαλύψω τη φύση των χαρακτήρων»
…» είχα προσπαθήσει σε όλη η ζωή μου να ξαναδώσω την όπερα στο λαό, αλλά τώρα είχα την ευκαιρία και χαίρομαι που το έκανα»
Τα πραγματικά τελεια από κάθε άποψη σκηνικά του λιμανιού, αφέθηκαν στην τύχη τους, υπεξαιρέθηκαν η καταστράφηκαν, δεν έμεινε τίποτα απολυτως.
2η ΣΗΜΕΙΩΣΗ: όποιος θέλει να ακούσει την Μαρία Κάλλας, ας αναζητήσει στο διαδίκτυο το: CALLAS FOR EVER
ΑΛΚΜΑΝ 