Στιχοι απο σκισμένα τετράδια

19.8.2010 Πέμπτη

Η γλύκα του απογεύματος
{ που εξαντλείται
τα σύννεφα μοιράζουν τις τελευταίες
σταγόνες φωτός
το Οροπέδιο που αναπαύεται
στα κίτρινα σεντόνια του
σαν να σου πάει

Τα χείλη σου
χρωμάτιζαν το δειλινό
ο μεθυσμένος ορίζοντας
τίναζε τις τιράντες του
ενώ θόλωναν οι κινήσεις
με στεναγμούς…

Μακριά δοκίμαζαν μουσικές
κι άναβαν τα φώτα της γιορτής
στο χωριό των Τζερμιάδω(ν)

21.8.2010 Σάββατο

Ένα κουκούλι φως
αξόδευτης αγάπης

28.8.2010 Σάββατο

Σκαλώνεις μέσα μου
δέντρο με φύλλα κόκκινα
στα πυκνά σου κλαδιά
κουρνιάζουν τραγούδια

18.10.2010 Δευτέρα

Στην κορυφή των ανέμων
και των κυμάτων σου

19.10..2010 Τρίτη

Στην τροχιά ενός γέλιου σου
το μεσημέρι

20.10.2010 Τετάρτη

Ανθίβολα ημερών
μες τ΄αλάτι
στους κάμπους
ελπίδων παλιό
μονοπάτι
Βουλιάζει η αγάπη
στα βάθη
αν πάθει κανένας
θα μάθει!

11.11.2010 Σαββατο

Δίπλωσε ένα σύννεφο
με σταγόνες βροχής
λείπεις θυμήθηκα
σαν να ναι αλλιώς
ένα ρόδο στο ποτήρι
μια κουβέντα στο τραπέζι
λίγο ψωμί κι ένα μαχαίρι
ποιος μπορούσε να ξερει;

12.11.2010 Κυριακή

Η γη ρέει στη θάλασσα
οι αγέρηδες δένουν
σκοινιά των συννέφων
της καρδιας λύνουν
αρμοί κι αινίγματα

18.11.2010 Πέμπτη

Περίμενα να σε δω
δεν φάνηκες
η θάλασσα άρχισε
ν ανεβαίνει στο δωμάτιο
τα σύννεφα να τρέχουν
στο ταβάνι
ο Νοτιάς να στεγνώνει
τους τοίχους
η καρδιά να φουσκώνει
– Όλα τελειώνουν κάποτε
είπες όταν ήρθες
γιατί δεν είχες καιρό
και δεν θα’ βρισκες