ΑΓΩΝΕΣ ΑΓΟΝΟΙ
Στο χρόνο που απλόχερα μας δίνεται
η ανάγκη την επιθυμία σβήνει
και η ζωή μας από δέντρο γίνεται
Προκρούστεια κλίνη
Βάρος στο βάρος άσκοπα προστίθεται
ότι μια μέρα θα χαρούμε μύθος
κι έγινε το έργο που μας ανατίθεται
Συσίφειος Λίθος
Στις συζητήσεις πλεόν ανεχθήκαμε
αιχμές στις λέξεις των γνωστών απόντων
κι ο νέος κόσμος που οραματιστήκαμε
Λάκκος Λεόντων
Και αρμενίζοντας για το λιμάνι σου
έδωσες πήρες άκουσες και είδες
να ξαναζούν δρομείς αγώνα άγονου
οι Δαναϊδες
ΑΛΚΜΑΝ 
Η πρώτη στροφή του ποιήματος σπουδαία και ασφαλώς εκφράζει, όσους γι’ αλλού ξεκίνησαν, όπως και ο ποιητής. Πόσες φορές αλήθεια έβαλαν τον ίδιο στην Προκρούστεια κλίνη, για να τον φέρουν στα μέτρα τους, εκείνοι που τον ήθελαν παρέα με την πεζότητα του επαγγέλματος που «έπρεπε» να κάνει. Κι εκείνος με αξιοπρέπεια και τόλμη αντιστέκεται γιατί γνωρίζει ότι είναι τόσο μικρή η ζωή μας, και δεν αξίζει να την ευτελίζει κανείς. Χαίρομαι που νιώθω φίλος του, χαίρομαι που κάποτε στιχουργικά συνεργαστήκαμε, χαίρομαι που σε δύσκολες στιγμές απάγγειλα για χάρη του, χαίρομαι που πρώτος δημοσίευσα στίχους του, χαίρομαι που είναι καλά και τον προτρέπω γι’ άλλη μια φορά να μας δώσει κάποια ποιητική του συλλογή στο άμεσο μέλλον. Λίγοι μείνανε στο Ηράκλειο του 2010. Αξίζει να τους γνωρίσει όλος ο κόσμος. Γιώργος Μαρκόπουλος
Μου αρέσει!Μου αρέσει!