ΠΡΩΤΟ ΠΟΙΗΜΑ
ΑΡΡΩΣΤΟΙ ΕΦΗΒΟΙ
(αφιερωμένο εξαιρετικά στους πολύ νέους φίλους μας)
Εμείς άρρωστοι απ΄όνειρο, νέοι λυμφατικοί (*)
νέοι άρρρωστοι από πόθους κι από λύπη
που η πλήξη την ψυχή μας κατοικεί
γιατί κάθε αγάπη μας λείπει
γράφουμε στίχους τις πίκρες μας, γιατί
μπορεί έτσι να πλανέψουμε τη λύπη
μα ένα βιβλίο μας κι αν εκδόσουμε προς τι,
αφού κάθε αγάπη μας λείπει…
Εμείς ποιητές ακατοίκητων ουρανών
θρόϊσματα φύλλων, κούφιοι χτύποι…
Όλη η ζωή μας ένα ιστόρημα κενόν
αφού κάθε αγάπη μας λείπει…
Της νεότητας η φλόγα απατηλή
ασθενικοί της καρδιάς οι χτύποι…
Κι είμαστε άρρωστοι, αχ άρρωστοι πολύ
γιατί κάθε αγάπη μας λείπει…
ΔΕΥΤΕΡΟ ΠΟΙΗΜΑ
Η ΠΟΛΙΤΕΙΑ ΤΗΣ ΤΡΑΓΙΚΗΣ ΝΥΧΤΑΣ
(αφιερωμένο στη Νέλη Κ. με τα πιο φιλικά και εγκάρδια αισθήματα)
Νησί που με κλεις, μικρογραφία του κόσμου
ειρκτή θαλασσίων κιγκλιδωμάτων
ώ πολιτεία άρρωστων πνευμάτων
τη φθαρτή μου ύλη κράτα, μα τη σκέψη δος μου
Ταχυδρομικό έχω μοιάσει περιστέρι
που ανεμοταραχές έχουν πληγώσει
Ω πόλη μου εσύ, τη δύναμη ποιος σου δωσε την τόση
να με πνίγεις μες το βαρύ σου χέρι;
Ώρες μεσονυχτίων τεφρών, στου Μοροζίνη
την κρήνη, φριχτά μ’ αφήνετε δεμένο
στους λέοντες. Στο σταυροδρόμι αυτό του τρόμου, δένω
τα όνειρά μου, στον ήχο σας που σβήνει…
Κλάψε! μου λες. Ναι κλαίω δε θέλω πια! Για πρώτη
φοράν, άντρας λογιάζομαι κι ανατριχιάζω
Το ξέρω ώ πόλη : από φτηνό πηλό. είσαι βάζο
και πνίγεις άνθος, την παράδοξη αυτή νιότη…
Σημείωμα: γράφτηκαν στο Ηράκλειο, όταν ο ποιητής Άρης Δικταίος (πραγματικό όνομα Κώστας Κωσταντουράκης)ήταν 17 χρόνων
Τα ποιήματα προέρχονται από τη συλλογή: «Δώδεκα εφιαλτικές βινιέτες και άλλα ποιήματα»και το είδαμε στο «Ανθολόγιο στην ποίηση του Άρη Δικταίου» του Ντίνου Κωνστντόπουλου, έκδοση «ΔΟΚΙΜΑΚΗ»2010
(*)Λυμφατικοί=
ΑΛΚΜΑΝ 