Κώστας Αρ.Ψαράκης: (*)
Από το βιβλίο ΠΟΙΗΜΑΤΑ, Ηράκλειο, 1978
(Αφιέρωση: στις τρεις φίλες μας που έγιναν μαμάδες αυτόν τον Φλεβάρη του 2011- και σε όλες τις υπόλοιπες)
«Μαμά ! » Γλυκές, αρμονικές κι αγνές, χωρίς φτιασίδια
οι πρώτες -πρώτες συλλάβές κι η πρώτη-πρώτη λέξη…
«Μαμά ! » Δυο νότες μουσικής με γέλια και παιγνίδια.
Ψαλμός αγγέλων που ξυπνούν στον ουρανό πριν φέξει…
Η πρώτη λέξη της χαράς το πρώτο πανηγύρι
που Θείος Λόγος ξεκινά στα βρεφικά τα χείλη…
Η πρώτη λάμψη της ψυχής, το πρώτο παραθύρι
που μπαίνουν τ΄άγια και το φως, στον πρώτο μας Απρίλη…
(*)= Ηρακλειώτης γιατρός (παιδίατρος), από την σημαντική οικογένεια των Ψαράκηδων του Αρκαλοχωρίου, με αντιστασιακή δράση και καλλιτεχνικά ενδιαφέροτα.
ΑΛΚΜΑΝ 
Τους αφιερώνω κι εγώ μαζί με τις θερμές μου ευχές, ένα ποίημα του Άγγελου Βλάχου που θεωρώ ότι είναι το κορυφαίο ποίημα που γράφτηκε ποτέ και πάντα με συγκινεί.Δείχνει χωρίς πολλές περιγραφές τη μοναδική αληθινή αγάπη και στοργή που μόνο μια μάνα μπορεί να νιώσει
Η ΚΑΡΔΙΑ ΤΗΣ ΜΑΝΑΣ
Ένα παιδί, μοναχοπαίδι αγόρι,
αγάπησε μιας μάγισσας την κόρη.
-Δεν αγαπώ εγώ, του λέει, παιδιά,
μ’ αν θέλεις να σου δώσω το φιλί μου,
της μάνας σου να φέρεις την καρδιά
να ρίξω να την φάει το σκυλί μου
Τρέχει ο νιος, την μάνα του σκοτώνει
και την καρδιά τραβά και ξεριζώνει
και τρέχει να την πάει μα σκοντάφτει
και πέφτει ο νιος κατάχαμα με δαύτη.
Κυλάει ο γιος και η καρδιά κυλάει
και την ακούει να κλαίει και να μιλάει.
Μιλάει η μάνα στο παιδί και λέει:
-Εχτύπησες, αγόρι μου;…και κλαίει!
Μου αρέσει!Μου αρέσει!