ΕΛΕΝΗ ΣΦΑΚΙΑΝΑΚΗ ΤΡΑΓΟΥΔΙ – ΛΕΩΝΙΔΑΣ ΠΕΠΟΝΑΚΗΣ ΠΙΑΝΟ
Σάββατο 19.3.2011 στον Πόρο, ενώ το πιο μεγάλο φεγγάρι των τελευταίων ετών φάνηκε τυλιγμένο σε μιαν ασημένια πάχνη, πλησιάσαμε στην οδό Νυμφών την αίθουσα του Μουσείου του Κώστα Σχιζάκη. Ψάχναμε στίχους, πριν αρχίσει η μουσική βραδιά
“Χορεύει απόψε ερωτικά η Σελήνη/με χίλια πόδια στα βαθιά μεσάνυχτα/χορεύει και σιγά τη ζώνη λύνει/( Λ.Αλεξίου)”
διασκεδαζοντας τις επιφυλάξεις, γιατί δεν ξέραμε τους μουσικούς ούτε το ακριβές πρόγραμμα της μικρής παράστασης.
Χωρίς τις μεγάλες συνηθισμένες στην πόλης μας καθυστερήσεις, μια κυρία με παράξενη τουαλέτα μπροστά σε πιάνο με ουρά, άρχισε να ερμηνεύει πασίγνωστα σ όλον τον κόσμο γαλλικά τραγούδια, της πρώτης μεταπολεμικής περιόδου. Δεν ήταν μόνο εξαιρετική η κ. Ελένη Σφακιανάκη στο τραγούδι, η παρουσία της ήταν εκφραστική, θεατρική και με τις μεταφράσεις των στίχων γνωστών ποιητών, συμπλήρωνε για τον Έλληνα θεατή το ακρόαμα που προκαλούσε ψυχική πανδαισία.
Οι συνθέσεις του Αττίκ μας έφεραν στην εφηβεία και τον ρωμαντισμό των χρόνων της αθωότητας, μουρμουρίσαμε στίχους συγκινηθήκαμε. Η φωνή της αοιδού, έφερνε αναμνήσεις και χρώματα και ήχους από θάλασσες του καλοκαιριού και βουνά και κάμπους.
Ο λησμονημένος Γιαννίδης έκλεισε τη βραδιά, το τραγούδι, ο ήχος του πιάνου λες συνοδευόταν από το σουράβλι του Πανός,
αντηχούσαν μέσα και βαθιά – κι η αγάπη με σημάδια στιγμών και νομίσματα ζωντάνευε, μα τα χρόνια δεν πέρασαν ; συλλογιζόμουν.
Ο φιλόξενος οικοδεσπότης πρόσφερε ένα ποτήρι κόκκινο κρασί και τις αναγκαίες πληροφορίες για τους συντελεστές της ωραίας βραδιάς: καθηγητές κι οι δυο, η κ. Ελένη Σφακιανάκη διδάσκει γαλλικά και ο κ. Λεωνίδας Πεπονάκης μουσική, δεν ασκούν επαγγελματικά την τέχνη τους, δεν ανεβαίνουν συχνά στο σανίδι. Ας είναι καλά, σε μιαν τελείως εμπορευματοποιημένη πόλη, που μετρά τις απώλειες λόγω οικονομικής κρίσης, υπάρχουν και καλλιτέχνες, που μπορούν να προσφέρουν στην αισθητική μας καλλιέργεια αλλά κι ευχαρίστηση με πλήρη ανιδιοτέλεια. Ο ερασιτένισμός στην καλύτερή του μορφή, στην ιδανική του έκφραση (*)
(*)=Ερασιτεχνισμός στην Τέχνη, μια αμφίβολη έννοια, πολλές φορές ο «επαγγελματισμός» και η εμπορικότητα, καταστρέφουν τα αισθητικά αποτελέσματα.
ΑΛΚΜΑΝ 
ναι…ειναι πληρες ετσι οπως εχει γραφτει…και ειναι πολυ συγκινητικο για μας….τολμω να σχολιασω γιατι ο κυριος σκοπος μου ειναι να επισημανω την απουσια του κοινου μας φιλου που ειναι βεβαιο οτι θα ειχε παρασυρθει ευχαριστα απο την ατμοσφαιρα…δεν ξερω…να επιχειρησω αραγε -λαικη απογευματινη-μηπως και τραβηξω το ενδιαφερον του…..ευχαριστω πολυ….
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
Μπράβο…αξίζουν συγχαρητήρια σ’ όλους! Και για την ευαισθησία στο τραγούδι και για τη συνοδεία. Ακόμα… και στον ιδιότροπο (πλην πνευματώδη οργανωτή)για την ιδέα και την -παραδειγματική- πρωτοβουλία του. Ας βρεθούν και άλλοι μιμητές, σε τέτοιους δύσκολους καιρούς. Ήταν όλοι αλλά και όλα τόσο ενδιαφέροντα, που μας απέσπασαν την προσοχή ακόμα και από τους γύρωθεν πίνακες -κάποιοι από τους οποίους είναι και αξιόλογοι!
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
Συμφωνώ με τον ΒαγγέληΣ…..σέυχαριστούμε Κώστα .
Μου αρέσει!Μου αρέσει!