Χθες (23.3.20011) πραγματοποιήθηκε στην αίθουσα της οδού Ανδρόγεω, εκδήλωση μνήμης για τον Νίκο Γιανναδάκη. Κεντρική ομιλήτρια, η κ. Ευφροσύνη Δοξιάδη, συνεργάτης του στην περίφημη έκθεση και έκδοση των «ΦΑΓΙΟΥΜ». Κόσμος πολύς, κυρίως συνεργάτες και συνήλικοι , συγγενείς και φίλοι. Συγκίνηση από την εκλεκτή καλεσμένη του συλλόγου των φίλων της Βικελαίας (Βικελίδειο ίδρυμα) αλλά και τους πιο πολλούς ακροατές. «Η αντίσταση (στη Δικτατορία) αλλάζει τους ανθρώπους, δεν είναι ίδιοι μετά» σημείωσε η γνωστή εικαστικός, που μίλησε αυθόρμητα, χωρίς χειρόγραφο, ενώ η λύπη έσφιγγε την καρδιά, γιατί τα χρόνια σκορπίσθηκαν, μοιράστηκαν και δεν περιμένουν. Η “αντίσταση” η λέξη καρφώθηκε και ενώ η κ.Δοξιάδη αναφερόταν, εν εκτάσει, στη δράση του Νίκου και των συντρόφων του την εποχή των χρόνων της αθλιότητας των Συνταγματαρχών. Συλλογιζόμουν τον πρόωρα χαμένο φίλο που ξόδεψε τα καλύτερα του χρόνια στον αγώνα για την ελευθερία-ήξερα ότι δεν ήταν μόνο ή κυρίως αυτό, το χαρακτηριστικό γνώρισμα της ζωής του. Ανάλωσε ολόκληρο το βίο του, “υπέρ της πόλεως ταύτης” και γιαυτό “υπέρ πάσης πόλεως χώρας”. Πνευματικός οδηγητής, οραματιστής, αγωνιστής ανυποχώρητος. Ανιδιοτελής και ανθεκτικός, προσηλωμένος σ’ ότι πίστευε, ταυτισμένος με τους υψηλούς στόχους του, δεν άργησε μετά την μεταπολιτευση, να γίνει ξανά αποδέκτης των πιο σκληρών πληγμάτων μιας βάσκανης Μοίρας. Και βρέθηκε πάλι για καιρό , στον τροχό των βασάνων και αυτή τη φορά δεν τον γονάτισε η σκληρή δοκιμασία, δεν παραιτήθηκε δεν ξεκουράστηκε, έμεινε στις επάλξεις μέχρι την τελευταία στιγμή.
Δέκα τρία χρόνια πέρασαν, Αυτός που «ζέσταινε τη Λευτεριά στο ντύμα του κορμιού του»(*) χαμογελάει στο βάθος της αίθουσας ενώ η φιλόλογος κ. Γεωργία Ορφανού, με πολύ ευαισθησία και απλό ουσιαστικό λόγο, διάβαζε προσεκτικά τον επίλογο της εκδήλωσης και τα λόγια του ποιητή, τελευταία παραγγελία -προτροπή του Νίκου Γιανναδάκη : να έχουμε «Πάντ’ ανοιχτά, πάντ’ άγρυπνα -τα μάτια της ψυχής μας».
Η μνήμη θρύψαλα κι ο ψαλμός νυκτικός κατάσαρκος. Και ξαναπιάνουμε τα παλιά τετράδια, τις σημειώσεις και τα κείμενα…
Κι εχουν ίνες τα γράμματα, οι λέξεις σκοινιά
προτάσεις τα ρήματα
κι η χαμηλή του φωνή πάντα θα μετρά
τα δικά μας ατέλειωτα βήματα.
(*)στίχος από το επίγραμμα του Λευτέρη Αλεξίου «ΣΑΝ ΗΡΘΑΝ», από την ποιητική συλλογή ΑΠΟΧΑΙΡΕΤΙΣΜΟΣ, Αθηνα 1955
ΑΛΚΜΑΝ 
Κυρια Ευφροσυνη παρακακαλω.
την οποια ΕΚΤΙΜΩ ΚΑΙ ΑΓΑΠΩ
Γιαννης
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
Ευφροσύνη Δοξιάδη, η διόρθωση έγινε, ο «alkman» ζητά συγνώμη.
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
Η Συνεισφορά της κ. Ε.Δοξιάδη, στην οργάνωση της έκθεσης για τα Φαγιούμ, δεν περασε απαρατήρητη στο Ηράκλειο. Οι παρακάτω στίχοι είναι αφιερωμενοι τότε σ΄αυτήν (Μάϊος 1998)
ΤΑ ΠΟΡΤΡΑΙΤΑ ΦΑΓΙΟΥΜ
στην κ. Ευφροσύνη Δοξιάδη
Όψεις κρυμμένες στων αιώνων την αχλή
παρούσες στο εύρος του εκάστοτε παρόντος
το καταπέτασμα του αγνωστου διαπερνάτε.
Και μαρτυρώντας την ουσ’ια του Όντος
εν θλίψει ευρσύνην μας κερνάτε
κέθε σας βλέμμα ένα ανάερο φιλί!
Αν γνώριζα τη μυστικήν οδό
όπου σας έφερε αλώβητες εδώ…
Των οφθαλμών οι κόρες διαστέλλονται
και στέλλονται
ζωοποιά μηνύματα
με μιανφωνή κρυστάλλινη, αργή
που μόνο τ΄άκουσμά της καταργεί
το μνήματα
-Κάποιες μορφές μας μείνανε απαράγματα
αλλά για τούτο σπαραγμός δεν πρέπει
έτσι συμβαίενιε στη ζωής τα πραγματα.
Καλόν ότι η Σοφία έπιτρέπει
Αν ταπεινά δεχθείς τα ρήγματα
τα ξέσματα τυ χρόνου τις αλλοιώσεις
το ίδιο όπως και του χρυσού τα ψήγματα
την άπειρη Αγάπη θ΄ανταμώσεις
Αυτή η οδός μας έφερε σε σένα
αυτήν αν πάρεις θα μας συναντήσεις.
Χιτώνας που τη γύμνια σου θα ντύσεις
και θα σταθείς σιγών να ομιλήσεις
με γνώριμ΄άγνωστά σου πεπρωμένα…
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
Για την ιστορία και για λόγους δικαιοσύνης, στις τρεις μεγάλης σημασίας εκθέσεις που οργάνωσε ο Νίκος Γιανναδάκης, είχε την αμέριστη και πλήρη βοήθεια των τότε Δημάρχων: η έκθεση Greco του Μ.Καρέλλη, των Εικόνων της Κρητικής Σχολής του Κ. Κληρονόμου και των Φαγιούμ, του Κ.Ασλάνη – από παλιους και νέους δημάρχους στην εκδήλωση μνήμης, παρέστη ο Μ.Καρέλλης.
Μου αρέσει!Μου αρέσει!